"Yeryüzünde bir yolcu olan insanın evi kalbidir. İnsanın yeryüzü yolculuğu aslında kendi evine varmak içindir. Bütün yolculuklar bir bakıma insanın kendi içine, kendi kalbine, kendi sılasına varmak için yapılır. Kalbin evi ise insanın ebedi sılası olan öte dünyadır. Bu yüzden evden her ayrılış bir gün geriye dönüşü başlangıcı, her yolculuk hem başlangıç hem de sondur.
Bu kitapta anlatılan şehirlerin birçoğu kitabın adı gibi yarasını saklayan şehirlerdir.
İstanbul, Ankara, Maraş ve Kudüs'e dair izlenimler Nuri Pakdil ve Cahit Zarifoğlu'nun kılavuzluğunda yazılmıştır.
Batı şehirlerindeki izlenimler ise daha çok bu şehirlerin görünmeyen yüzüne tutulan birer aynadır." Bu kitap Âtıf Bedir'in "yazı ustalığı"nı daha görünür kılıyor.