Ertesi sabah, köyün ıslak damlarını ve taze ekilmiş
tarlaları buğulandıran bir güneş altında, arabalar
yeniden koşuldu, atlar yeniden eyerlendi, şehirden
getirilen fayton, gelin evinin önüne çekildi. Yüzünü
örten kalın duvağın altında boyuna gözlerini silen
kısa boylu bir kızcağız, iki tarafa tutulan çarşafların
arasından hızla geçerek faytona, Yakup Ağa'nın
şişman karısı ile görümcesinin arasına oturdu.
Gelin arabasının, başlarına çevreler bağlanmış
atları davuldan ürkerek tepindi. Bir sürü çocuk, yalınayak, birçoğunun elinde birer kara ekmek, gelini görmek için arabanın etrafına yığıldılar. Şehirli
efendiler kendilerine rahat bir araba ve altlarına yumuşak minderler seçtiler, Deli Emine dünkü
delikanlıları bulup ortalarına oturdu; düğün sahibi Hüseyin, dünkünden daha yorgun ve üzgün, şuraya
buraya koştu. Nihayet arabalar ve atlılar yola düzüldüler. Kafile köyün dışına çıkmış, bir hayli de
ilerlemişti ki, bir çocuk koşa koşa arkalarından yetişti. Yeni
Dünya'yı bıraktıkları evin sahibi olan ihtiyar kadın da daha arkadan, bağıra bağıra geliyordu. Sondaki
birkaç araba durdu. Yeni Dünya'nın bu köyde unutulup yola çıkıldığı kimsenin aklına gelmemişti.