Senelerden bir sene serüven başlamış; ben sonradan öğrendim. Dinledikçe güzelleşti anlatılan. Yaşandıkça yaşıyasım geldi her şeyi... Daha sonra yaşamımın anlamı belirdi ve iki kızım oldu. Lakin daha öncesinde şiirlerim vardı on-on iki yaşımdan beri yazdığım... Sonra hep hayatımda şiir oldu. Şiirlerime benim küçük romanlarım diyorum. Mutluyum, mutluluğumu görmeye anlamaya ve paylaşmaya borçluyum. Güzellikleri görüyorum; sizde görün inanın mutlu olacaksınız. Yağmurları, sokak aralarındaki gece fenerlerinin anlattıkları gizemi, isten kirlenmiş kiremitleri, patika yolları, yaşlı insanları, çocukları severim. Rüzgarları, asfalt yolları, takaları; gümüş takılar gibi cilveli balıkları!... Yaprakların ton ton yeşilini ve dostlukları severim... Anlarım; kendim gibi hissettiğim için anlamaya çalışırım. Herşeyi ve herkesi...

Bende olanın yarısını daima paylaşırım, işte bunlardan dolayı mutluyum. Güne birkaç şiirimi okuyup başlarsam benim ben olduğumu, varlığımı hissediyor, yaşadığımı anlıyorum.
(Arka Kapak)