Söner gün,
Kaybolur mor dağların ardında,
Tutkulu ve solgun bakışlar,
Vakit akşamdır.

Çekilir el ayak,
Çekilir dal uçlarındaki parıltı,
Başlar yalnızlığın saltanatı,
Vakit akşamdır.

Ne ev, ne bark.
Düşünce bir çıkmaz sokak,
Boşver kendini karanlığa bırak,
Vakit akşamdır.

Hayat bir İçkidir bardağında,
İçtikçe rezilleşen,
Rezilleştikçe güzelleşen.
Vakit akşamdır.

Parçalanır karanlıklar,
Yanar dağ başlarında,
Çoban ateşleri gibi gözlerin.
Vakit akşamdır.

Gözlerin ahh gözlerin!
En dişi mavisi uzak denizlerin,
Gezinir soluk camlarında enginlerin.
Vakit akşamdır.

Bir gölge gibi uzaklaşıp,
Dönerler köşeyi bir bir sevgililer,
Duyulan sadece aşk ve şiirdir.
Çünkü vakit akşamdır!