Topladım tüm kül kırıntılarımı,
Biraz hüzün biraz yüzün var heybemde.
Ama, en çok yüzüme hüznün zehir saçıyor.
Batarken güneşi kıymet bilmeyenlerin
Ben güneşe şiirler ekiyorken dağ gibi
Güneş, benden kaçıyor...
Sonrasında
Sükutuna küllerin,
Güllerin en senini ektim de yara gibi,
Çıbanca büyüttüm sen denilen nimeti...
Ve kopup düşerken kalbinden adım
Sararmış bir yaprak gibi,
Keşke, topraıında humus olsaydım...
(( şair ) ( simin ))