Cesaretimi kaybetmiştim. Pek çok evin önünden geçtim ama hiçbir kapıyı çalmayı göze alamadım. Hemen hemen hepsi birbirine benziyordu bunların. Hiçbirinde iyilikseverlikten eser yoktu. Biraz zaman geçince umutsuzluğumdan sıyrıldım. İnsanın yiyecek için dilenmesi bir oyun gibiydi. Elimdeki kağıtları beğenmediğim zaman yenilerini isteyebilirdim.

Öyleyse şansımı bir kere daha deneyebilirdim. Karanlık basarken niyetime aldığım bir eve yaklaştım, etrafından dolaşıp mutfak kapısının önüne dikildim. Yavaşta kapıyı tıklattım. Yaşını tam olarak kestiremediğim ama orta yaşın üzerinde bir kadın kapıyı açtı.

Masum yüzünü görür görmez anlatmam gereken masalı hazırlamıştım bile. Bir dilencinin başarısını ifade yeteneği belirler. Karşısındaki kişinin durumuna göre nasıl bir hikaye okuması gerektiğini bilmesi için önce bir bakışta muhatabını değerlendirebilmesi sonra da zayıf noktasını anlayabilmesi gerekir. İşte püf noktası budur.