''Evet!'' dedim. ''İşte hikmet budur! Maddenin kulluğu, çekirdeğim etrafında dönmektir, tavaftır. İhramını giymiş, ölümün provasını yapan insan, zere olmaya soyunuyor. Tavafın içine kefeniyle dalıyor, zerre oluyor, maddenin en ufak parçasına dönüşüyor, kalabalıklar içerisinde yok oluyor ve aslına dönüyor.''

Uzun yıllar önce sorduğum ve cevabını tam manasıyla veremediğim bir sorunun cevabını, kalbimi mutmain kılarak cevaplamıştı rabbim.

Gözlerim duvarda ki tablonun zerreleri içeren derinliklerinden çıkıp da geri döndüğümde zihnim ve kalbim artık daha da mutlu, huzurlu ve mutmaindi

Ve bir şeyi daha farketmiştim... Sanırım bu yolculuğum ne ilk ne de son olacaktı...