ateşin sönmüş ruhu
suyun yakan teni
bu bir lezzet mi?
ve her hain güne bir gül laneti
yaşamak için ölü toprağa inat soluyorum
göğsümden sızan karanlığın kendine durmuş hali...
başlangıçlara duvar olmuş sonlara
siyah alevler içinde kaybolmaya dönüyorum!
Berna Olgaç, ülkemizde kadın olmanın, toplumumuzun kadına acıtıcı bakışının ağrılarını da, aşkın sevinçle hüzün arasındaki ince çizgisini de yakalamış kendine özgü bir sesle yakalamış bence... Şiirlerinin hem çağdaş bir yapı taşımasına hem de anlaşılır / sezilir olmasına da dikkat etmiş. Şennur Sezer, Evrensel
Şiiri kavramış bir şair var karşımızda. Şiirini hayattan süzmesini, almasını da biliyor. Gültekin Emre, Akatalpa
Zamana giden yolda geceler ayrı bir önem kazanır. Kurşuni ve siyah, giderek çökerler yaşamın üzerine. Geçen ömrü geriye sarmak istesek de... Başaramayız. Şair gündüz yerine geceyi doğurur, kendi doğduktan sonra. Hülya Deniz Ünal, Cumhuriyet Kitap
Aşkı gökyüzünde deli bir şimşek çakmasına benzeten Olgaç, sözcüklerin zamanla eskiyip hayata boyun eğişinin altını çiziyor. Bâki Asiltürk, Milliyet Sanat