Bir yüzün gülmek için yaratılmış şekli demiştim.

Bir piyano ve bir papatya.

Oysaki,

Bir piyano ve bir papatya açabilirdi aynı toprakta.

Nicedir mavisi yamalı bir gökyüzünü örtünüyor çünkü hayat.

Sürekli tekrarlayan bir melodinin dramı çalınıyor avluda.

Yüzüne kim çizdi bu gülüşü bilmiyorum.

Sen gülünce açan papatyalar yeşeriyor bu dünyada.

Sonra,

Gülmek için yaratılmış bir yüzün serüveni demiştim.

Bu piyano ve bu papatya.

Dünden kalma bir belirsizliğin en yoğun hali.

Ve ben her ne dediysem içimden demiştim.

Bin adet yüz içinden bir adet yüzün seçildiği bu dünyada,

Seçilince de gülen bir yüz dilemiştim.

Yüzüne kim çizdi bu düşü bilmiyorum.

Artık uzaklardan doğuyor içim.

Ve nefesi tükenmiş bir evrenin,

Yalnızca doğusunda atıyor kalbim.

Çünkü,

Ben her ne sevdiysem yüzünden doğdu demiştim.

Ve simsiyah güllerin açtığı bir dünyada,

Yüzünden doğmuş bir papatya dilemiştim.