Her gece, insan önce kendi karanlığına gömülür.
Bir mahşer günü kurar düşüncelerinde.
Eğriyi ve doğruyu ayrıştırmadan, en bencil hislere kapılır.
Hiç gelmek istemediği anlarla, burun buruna kalır.
Kendine dahi itiraf edemezken hatalarını,
Bütün doğruların seni terk eder.
Teslimiyet ve kabulleniş başlar ardından.
Bu bir sırdır artık, senin sandığın.
Ama hiç senin olmayan.
Arkasından YARALI DÜŞLER kanar ve kanatır içini...