Okuma eylemi haddizatında önyargıyla başlayan bir eylemdir. Geçmiş okumalarımızın ve bunların yol açtığı nice çağrışımların ışığında bir metni adeta okurken yeniden kurarız. Bu bağlamda eğer bir eser bizi kendi biricikliğine inandırmış ise geçmiş okumalarımızın çağrışımları bir lezzete dönüşecek ve elimizdeki metin okudukça çoğalacaktır.

babam, uzunyol şoförü olacağı ayaklarından belli yanında yaşlı adam gözleri çıplak ve terzi pantolonuyla dikilmekte, sonsuz bakmaktadır parabol gökyüzü ve deniz paralel bir sınır çekmiş çekilen denize bir nağra piştova benzer atları yani yelelerini havalandırmıştır. dedemin torunu yani ilk torunu ben yani babamın oğlu kadıköy vapurunda bir kızla ufku kız(ıl)lığından ayıramamışımdır. gemiardı köpüğüyle yüzümde yüzülen sular denizinde işte o kız küpelerine kulaklarını aramaktadır

Her ne kadar, "Bana hikâye anlatma!.."; "Bana masal okuma!.."; "Geç bunları, bunlar hikâye, bana gerçeği anlat!..." şeklinde hemen her gün sokakta ve işyerimizde, hatta ailemizde sıkça duyduğumuz sözlerle itibar erozyonu yaşasa da, esasında bizim medeniyetimiz bir "kıssa medeniyeti"dir; bir başka ifadeyle "hikâye medeniyeti"... İster yazılı ister görsel olsun, insanlar hep hikâye peşinde adeta. Facebook ya da twitterda bir şey paylaşan, duyduğu bir hikâyeyi sanki herkese anlatmak istiyor gibi. Kendi kendine

Cumhuriyet döneminde yapılan araştırmalar Osmanlı dönemindeki çocuk mûsikîsini yok saymakta, çocuk şarkısının bir tür olarak Cumhuriyet döneminde ortaya çıktığını öne sürmektedir. Halbuki araştırmamız neticesinde "çocuk şarkısı" olarak adlandırılabilecek ilk örnek 1882 yılında, Çocuklara Kıraat adlı dergide yayınlanan "Mekteb Şarkısı" dır. Hacı Yusuf Efendizade Sadi tarafından Selânik'teki Şemsi Efendi Mektebi'ne gönderilen bu şiir, mektebin hocası Şemsi Efendi tarafından bestelenerek çocuklara okutulmuştur

Rölativite Teorisi sadece bir fizik teorisi olarak görülmemelidir. O, aynı zamanda geleneksel bilgi, bilim ve varlık anlayışından, dünya kavrayışından kökten bir kopuşu, dolayısıyla da bir düşünme biçimi devrimini ifade etmektedir. Zaman, mekân ve nicelik kavramları düşünce dünyamızda artık yeni içerikleriyle yerini almış, varlık yeni bir çehre kazanmıştır. Diğer yandan modern fizikte tanık olduğumuz, insan dünyasını teorik v epratik anlamda kökten değiştiren atılımlar karşısında felsefe, sistemler yoluyla

Bilmiş ol ki, söz ve davranışlarından sorumlusun. İçinde bulunduğun zamanda daha uygun olan ne ise onunla meşgul ol. Şimdiki işini geleceğe bırakma. Zira gelecek zaman için başka meşguliyetlerin olacaktır. Allah'a Rasulullah'a ve onlar namına hükmedenlere itaat et. Onların hakkını öde ve kendilerine gerekli olan şeylerde sabırlı ol, hemen hakkını istemeye kalkışma... Helal yemeğe bak. Bilmediğin şeyleri, Allah için ilim tahsil eden zatlardan sor. Allah'a karşı daima haya üzerinde bulun. Sohbetin Allah ile o

Osmanlı'nın son yılları... 2. Abdülhamit'in devleti ayakta tutma çabası içinde olduğu yıllar... Bir yandan insanlar yaşama arayışı içinde, bir yandan da ülkenin önde gelen aydın ve yöneticileri içinde bulunan durumdan kurtulmak için Osmanlıcılık, İslamcılık, Türkçülük ve Batıcılık dalgalarından birine tutunmakta. İşte böyle bir dönemde Yusuf Akçura, " Akçura Oğlu Yusuf" adlı otobiyografik yazısında da ifade ettiği gibi, Harbiye yıllarında kendisini bir sempatizan olarak Türkçülük akımının içinde bulur. Önce

Ali Kemâl'in yazdığı yazılarla tenkit tarihimizde önemli bir yeri olduğu tartışma götürmez. Bu yazıların büyük bir kısmı da Sorbonne Dârülfünûnu'nda Edebiyât-ı Hakikiyye Dersleri adlı eserde yer almaktadır. Bu eserde Batı edebiyatında akımlar, mektepler, bunların özellikleri, temsilcileri anlatılmakta, zaman zaman bizim edebiyatımız için de değerlendirilmeler yapılmaktadır. Aslında Türk okuyucusunun Batı edebiyatı ile tanışması yeni değildir. Tanzimat'tan başlayarak çeşitli yazarlarımız Batı edebiyatını Tür

yağmursuz çöllerin oruca niyetli kum taneleri efendinin kulağına kaçıyor sonu gelmiş haberi olmayan uykularda bu sevgiyi orucunu bozmaya mahkûm bir derviş gibi bitiriyorum işte boynumuz vurun efendiler, yaşıyoruz ölü toprağı dökülüyor üstümüzden bir kumarbaz şansı ile çay içmeye geliyoruz.

Bir çağ yaklaşacak, kardeşin, kardeşi öldürdüğü. Bir çağ yaklaşacak, çocuğun, ailesini öldürdüğü. Hapis olanlar kurtulacak, unutulmuş olanlar hatırlanacak. Ölüm bir can alacak, karşılığında geri verecek. Bu karşılık güçlüyü, güçsüz yapacak. Ama korkma gücü yitiren, sonunda güç senin olacak. Yeni bir güç doğacak, ya ölümsüzleri yok edecek, Ya da ölümsüzler, tarafından yok olacak. Herkesin herkesi öldüre bildiği bir zamanda Gökten yere kan yağacak. Hepsi tekbir karara bağlı, o da birinin fedakarlığı. Ama bunl

Asya kıta'sının ve istikbalinin keşşafı ve miftahı şûradır...Haklı şûra ihlâsvetesanüdü netice verdiğinden, üç elif, yüz on bir olduğu gibi, ihlâs ve tesanüd-ü hakiki ile üç adam yüz adam kadar millete fayda verebilir. Ve on adamın hakiki ihlâs ve tesanüd ve meşveretin sırrı ile bin adam kadar iş gördüklerini çok vukuat-ı tarihiye bize haber veriyor. Madem beşerin ihtiyacatı hadsiz ve düşmanları nihayetsiz ve kuvveti ve sermayesi pek cüzi; hususan dinsizlikle canavarlaşmış, tahribatçı, muzır insanların çoğa

Bütün Semavi dinler vahye dayanır ve esaslarınıbu temel gerçek sayesinde oluşturur.Vahiyden yoksun her görüş, düzünce veya doktringerçekleri ifade etme ve ortaya koymada yetersizdir.Yeryüzünde Allah'ın halifesi olarak yaratılan insan,gözlenebilen varlıklar içinde akıl yürüterek bilgi üretmekabiliyetinin yanısıra, iyilik ve kötülüklerden dilediğini yapmaimkanına, yani irade hürriyetine sahip yegane varlıkolmasına rağmen, ilahi hikmet ve varlığın bir neticesi olarakakıl ve iradesiyle başbaşa bırakılmamış,karş

Sevgilim. Biz böyle mi olacaktık? Hani biz, yeryüzünde kan ve barutun olmayacağı ana değin,hakkın ve haklının bayrağının yükseldiği güne değin insanlığın bir anıt gibi yükseleceği zamana değin, kurttan kuzunun hesabı sorulacağı mizana değin, fakirin hakkı zenginden alınıp verildiği mahkemeye değin, ahd ü peyman etmiştik!

Risale-i Nur, yalnız bir cüz-i tahribatı, bir küçük haneyi tamir etmiyor; belki külli bir tahribatı ve İslamiyeti içine alan dağlar büyüklüğünde taşları bulunan bir muhit kal?ayı tamir ediyor. Ve yalnız hususi bir kalbi ve has bir vicdanı ıslaha çalışmıyor; belki bin seneden beri tedarik ve teraküm edilen müfsid aletler ile dehşetli rahnelenen kalb-i umumi ve efkar-ı ammeyi ve umumun, bahusus avam-ı mü?mininin istinadgahları olan İslami esaslar ve cereyanlar ve şeairler kırılmasıyla, bozulmaya yüz tutan vic