Bu çalışma, değer konusunu psikolojik ve felsefî perspektiften ele almayı hedeflemiştir. İlk bölümü değerler felsefesine ayıran kitap, ahlak felsefesinin mahiyetini ortaya koymayı amaçlamıştır. Ahlakın kaynağı sorusunu cevaplarken, evrensel ahlak görüşünü ve evrenselliğe karşı duran görüşleri ortaya koymuştur. Bölüm boyunca, Nietzschenin köle ahlakı sorgulamasından, Leibnizin doğal ahlak anlayışına ve İslam ahlakçılarından Kınalızade Ali Efendinin ahlak anlayışına varıncaya kadar, farklı bakış açılarına yer

Kent olgusunu moderniteden bağımsız okumak mümkün değildir. Zira sosyoloji de modernitenin insan ve insanlar veya toplum profiliyle meşguldür. Kent ise bu topluluk ve toplumların mekân tezahürlerinin adıdır. Dolayısıyla moderniteden kopuk bir toplum algısı geliştiremeyeceğimiz gibi, kent tasavvuru anlatısı da boşlukta kalacaktır. Kent sosyolojisi disiplin olarak, Batı'da 19. yüzyıl sonlarında ortaya çıkmıştır. Sosyoloji disiplinleriyle aynı zemini paylaşmakla birlikte büyük ölçüde bu disiplinlerden ayrılan

Antropoloji disiplini insanı kültürel, toplumsal ve biyolojik çeşitliliği içinde farklılık ve benzerlik vurgusuyla incelemeyi hedefler. Bütünsel bakış açısını mümkün olduğunca tatbik etmeye çalışır. Çünkü bu disiplin, bütün zamanlarda yaşamış olan veya yaşayan tüm insanlara ilişkindir; insana ve insanlığa dair boyutların hepsiyle bağ kurar. Prensipte, tüm toplulukların tüm kurumlarıyla ilgilenir. Antropoloji özellikle kültürel görecelilik, bağlamın derinlemesine incelenmesi ve kültürler-arası karşılaştırmal

Özgür olmanın yolu, Allahı ya da kültürün içindeki en yüce gücü sevmekten geçer. Bu sevgi, özgürleştirir; çünkü ölüm ve ölümsüzlük arasındaki mesafeye dayanak olur. Özgürleştirir; çünkü benliğe ve egoya çakılı kalmaktan azade eder. Özgürleştirir; çünkü yaratılanı yaratandan ötürü hoş görmeyi gösterir. Bu hoş görü ve sevme, dahası hayranlık, insanlığa, doğaya ve yaşama duyulan tutku olur çıkar. Tutku ve coşku ise ruha boyut bahşeder. Bu, yükselmedir veya noksanlıkların veya ruhtaki gerilimlerin kapanmasıdır

Felsefesiz hayat, açmaya çalışmadan gözü kapalı yaşamaktır diyor Descartes. Buradaki gözünü açma ifadesini, sıradan yaşantının ve düşüncenin dışına çıkmak, hayatı sorgulamak ve anlamak; belki de kahkaha ve ağlamak olarak yorumlayabiliriz. Sınırları zorlamak, uykudan uyanmak ve gözleri açmak, dü-şünmenin ta kendisidir. Bu nedenle ayrıksı ve aykırı bakabilme; hatta gerekirse adeta yukarıdan vadiye göz gezdirmek ancak derinlerdeki inceliklere dokunabilmedir felsefe. Doğrusu yamuk bakabilme yetisini etkin kılma

Sosyoloji ve diğer insanbilimleri felsefeden bağımsızlaşsa da, gerçekte sosyoloji, tarihsel din üzerinden Hıristiyanlık anlatısıyla özcü felsefeyi sürdürmektedir. Antropoloji de büyü fikrini eksene aldığı için, Yunan düşüncesindeki belirleyici/determinist ve pozitivist bilim anlayışını kısmen din araştırması üzerinden devam ettirmektedir. Zira büyü, tıpkı bilimde olduğu gibi, önceden belirlenmiş bir durumun, nedensellikle işleyen verilerin, zorunlu olarak gerçekleşeceği düşüncesine dayanır. Böyle olunca sos