Tanrı'nın varlığı ve mahiyeti, kanıtlanması, sıfatları, Tanrı-alem, Tanrı-insan ilişkisi hem yaygın ve genel olarak Felsefe geleneğinin hem de daha özelde Din Felsefesinin en temel ilgi alanlarından birisidir. Felsefe Tarihinde Tanrı hakkında konuşmamış ya da yazmamış duşunur, filozof ve felsefeci yok gibidir. Bu konu her duşunur ve filozof tarafından kaçınılmaz olarak ele alınmaktadır. XVII. Yuzyılda yaşayan, tum eserlerinde en belirgin konu olarak Tanrı duşuncesini işlemiş bulunan ve felsefesi Tanrı duşun

İnsanlığın yeryüzündeki en anlamlı etkinliği, kendi varoluşuna bir anlam arayışıdır. Müslümanlar, tarih boyunca Hakikat'in ne olduğunu ve Hakikat'in Bilgisi'ne nasıl ulaşılabileceğini araştırırken, çoklu veya çoğulcu bir düşünce geliştirdiler. Bu bakımdan, İslâm düşüncesi tekil ve monolitik değil, çoklu veya çoğulcu ve farklılığa dayalı bir çeşitliliktir. İbn Arabî ile İbn Teymiyye, Gazâlî ile İbn Rüşd arasındaki felsefî ve irfanî ihtilafları okuduğumuzda bunu açıkça görürüz. İmâm-ı Âzam Ebû Hanîfe de, İslâ