29 harfi bir daha yazana, Kerem'in Aslı'sına, Mecnun'un Leyla'sına... Kalbimin sana akışına, Gelmişine geçmişine, Gözlerimin yaşına, Yalnızlığımın başına yemin olsun ki; Bir daha gözlerine şiir yazarsam, Yâr Ağacı'na assınlar beni!

Günlük hayatın telaşları, öncelikleri unutturmaya çalışsa da seni bana. Sen unutma beni Allah'ım. Her nefesim senin rızan olmasa da gönlüme düşen aşkta senin rızanı arıyorum.

Sodfa bir ruh ve sen bir ruhla başbaşasın. Onu incitme, onu yok sayma, ona iyi bak, onu koru... O sen olsun; sen de o... Yeter ki ona sevgini ver, sevgiyi öğret.

Zulüm, işkence, şiddet, tecavüz, ensest dramı yaşayan öksüz ve yetim bir kız çocuğunun yaşadığı acıların, korkuların yetişkinlik döneminde yaşamını nasıl derinden etkilediğini anlatan bir eser. Gerçek yaşanmış acılarla dolu olan bir hayat hikayesi... Bu eser, binlerce Yasemin'den sadece birinin sesi.. O duyulmayan ses, kulağımda çığlık çığlığa yankılandı. Bir sesi binlere duyurmak, binlerce Yasemin'i yaşatmak istedim.

bunca hengamenin ortasında gözlerini gözlerimle bölüştün yarısı sana yarası bana umut olursa kahkaha da atar insan umut ölürse tebessümü zül bilir lisan

Giderek kuruyup çorak bir tarlaya dönüşüyor hayal tarlam. Öldüğümü sanıyorum. Söyler misiniz, ölüm insanoğlunun alacak nefesinin kalmaması mı yoksa kuracak bir hayalinin olmaması mıdır?

Sahi; Kaybedeli ne kadar oldu bu Aşk'ı? Kim kimden gitti, kalan ne için kaldı? Aslında kalanla gidenin açık ve net bahaneleri vardı. Kısacası; İkisi de haklıydı. Hangi film olduğunu hatırlamıyorum şu an, öyle bir söz söylediler ki; Sanki kalan ve gidenleri bir çırpıda özetlemiş gibiydiler. Hep bir 'kalanı' olduğu için bir gideni, hep gideni olduğu için bir 'yalanı' vardır sevdaların. Tıpkı aradığımı bulmuş gibi elime geçen ilk nesne ile avuç içlerime not alıyordum bu sözü. Daha sonrasında tekrar hatırlayaca

gül sen gül sen iyileşeceğim öp sen ne diyeceğim gülüp öpsen,evreni değiştireceğimgülüp geçsen ölümü göreceğim

Neden Sustunuz ?Açmadan geçemezsin kapıdan,Elbette biliyorsunuz,Hepsi korkudan.Her şey yoluna girecek , Fakat,Hep sonradan, sonradan.Bir yerden siz de tutun şuradan, buradan.Üzerini örttüğünüz şarap masalarından,Çekin seccadelerimizi!Ey Müminler;İsrail ve diğerleri kirletti tüm şiirlerimizi.Yaşanabileceklerden fazlasını yaşattılar,Ve ''NEDEN SUSTUNUZ?'' diye hep size soracaklar.Fillerin kustuğu gün yeryüzüne,Susanlar ve izleyenler dökülecek cehennem küllüğüne.Kainata tapma.Allah'tan başkasına da kapanma.

Beni, bana anlatan yazılarım var benim,Kendimden bile sakladığım iç sesimde prangalı kalan,Yayınlanma yasağı bulundurduğum,Kendi içimde kırmızı mühürlü sözlerim var..!Yasaklı duygularım var benim,Anlatsam anlamayacak bir yığın insan müsvettesi var.Kalıcı gibi görünen oysa yıkım gücü olan düşlerim ve düşüncelerim var..!Her şeyim varda bir tek senin rüyan yok hayatımda..!Şimdi gerçekle - rüyanın tam ortasındayım..!'' HAYAT DENEN KAVGANIN HEM EN MASUMUYUM,HEM DE EN ÇOK VURULANI..!Anlatamıyorum yine ANALARIN

Kimse sana benzemiyor biliyor musun? Kimse senin gibi bakmıyor, gülümsemiyor, muziplik yapmıyor. Karşılaştığım her insandan bir parça sen arıyorum mesela, senmişsin gibi güzel bakıyorum ama yine içi yanan ben oluyorum. Anlayacağın bulamıyorum, seni ya da sana benzeyecek bir tutam insan. Boynum bükük yine devam ediyorum sana geliyormuşum gibi adımladığım o soğuk kaldırımları. Kimi zaman yolda yürürken elimi yumruk yapıyorum, kimi zaman sağıma, soluma bakıp gülümsüyorum... Sanki sen oralarda bir yerdeymişsin

Çocuğum... Cennet davetiyem! Sen bugünlerde dokuz haftalıksın. Bir fasulye tanesi kadar olduğunu söylüyor doktorlar. Organların oluşmaya başlıyormuş. Ne garip değil mi, sen henüz tam oluşmamış olsan da ben seninle sohbet edebiliyorum.Düşünüyorum da; acaba sen bu mektupları okuyabildiğin zamanlarda beraber olacak mıyız? Muhtemelen öyle olacak ama eğer yanında olamayacaksam, şimdiden sana bu mektuplardan çok fazla yazmalıyım. Hakkımda merak edebileceğin birçok şeyi öğrenebilmelisin.Sen dünyaya adımını atmadan

Dünya canı sıkıldıkça ya da mutlu oldukça çocuklar doğurmuş bir ana gibi zaten. Hepimizin anası. Bazen sütünü veriyor doyuruyor, bazen zehrinden koklatıyor da her şeyi alıyor. Bazen saçlarını tarayıp salıveriyor, tüm güzelliğini gösteriyor; bazen peçesini takıyor da işvesini gizliyor. Yürütüyor önce ellerimizi tutarak, sonra itekliyor tam bağrının ortasına. Solu soluyabilirsen beni, diyor. Bazen saçlarını okşuyor. Bazense yoluyor saçlarını, ellerine veriyor. Işte böyle biraz şefkatinden gösterince acılarına

Insan evladı Biz olanın arasına Ben olarak doğar. Doğum, yola atılan ilk adım, kişisel tarihin başladığı mucizevî andır. Ve sonra yolculuk başlar...Her yolcu yaşam hikâyesini içinde taşır. Ama taşımak bilmek midir? Durun! Hemen cevap vermeyin... Önce sıradan insanların sıradan hayatlarına tanıklık edin...İlık bir bahar sabahı beklenmedik bir yerde ve şekilde ortaya çıkan gizemli bir yabancı, Hayri'yi hiç düşünmediği bir yolculuğa çıkarır. Aslında bu, her karışını ezbere bildiğine emin olduğu bir yoldur. Ama

Hayatı darmadağın olan, yakışıklı ve yetişkin bir adam... Adamın hayatının darmadağın olduğu günde hayatını düzene sokmaya başlayacağını düşünen bir kadın... İkisinin de peşinde olan biri var ve bu kişiye karşı birlikte direnmek zorundalar. Kaderleri bir olduğu için bu yolda beraber ilerlemek dışında yapabilecekleri bir şey yok. Peki, onların peşinde olan kişi kim? Dahası onlardan ne istiyor? Bunu zaman gösterecek ve o kişinin kim olduğunu anladıklarında oyun daha yeni başlamış olacak. Hayatımız boyunc

Sahra'nın ismini hiçbir zaman doğru bilemediği aşkına olan Yolculuğunun her adımda, ona olan uzaklaşmasının çarpıcı hikayesi. Sahra tam da Her şey çok güzel !' derken, bildiği ve yaşadığı her şeyin Aslında sadece yalnızlığına açılan bir kapı olduğunu görür. Artık aşkı yalnızlığıyla baş başadır. Aslında bu hikaye sadece Sahranın da hikayesi değildir.