İyi akşamlar sevgili basketbol severler... Basketbol topunun Türkiye sınırlarındaki yolculuğunda, üç kuşağın müşterek hafızasına can veren bir ses Murat Murathanoğlu'nun sesi... Basketbolumuzun doksanlı yıllardaki ilk zafer geceleri, Petar Naumoski'yle başlayan Efes hücumları ya da 2010 yazının sonunda Kerem Tunçeri'nin elinden çıkan tarihî turnike, akıllara hep aynı sesle mıhlandılar. Salondaki En Kötü Koltuk o sesin peşinde, Chicago'daki bir göçmen mahallesinden yola koyuluyor. Sayfalar ilerledikçe, baz

ABD'nin eski first lady'sinin samimi, etkil ive ilham veren hikayesi... Michelle Robinson küçük bir kızken, abisi Craig'le aynı odayı paylaştığı evden, kovalamaca oynadığı parktan, ebeveynleri Fraser ve Marian Robinson tarafından sözünü esirgemeyen ve korkusuz biri olarak yetiştirildiği Chicago'nun Güney Yakası'ndan ibaret bir dünyası vardı. Ama çok geçmeden hayat onu ilerilere taşıdı; ortamdaki tek siyah kadın olmanın nasıl bir his olduğunu ilk kez öğrendiği Princeton Üniversitesi'nin koridorlarından, güçl

BİR KUŞAĞI ANLAMAK, BİR DÖNEMİ ANLAMAKTIR. 2000'lerin başından bu yana gördüklerimi kuşaklar üzerinden okumaya çalışıyorum. Kuşakları anlamak; geçmişi onurlandırmak, geleceği mümkün kılmak için fevkalade bir araç. Bir kuşağı anlamak, bir dönemi anlamaktır. Bir dönemi anladığınızda ise paradigmanın kıskacına sıkışmaktan kurtulursunuz. Ve sizin gibi olmayanları kendinize ait yargılarla değil, onlara ait gerçeklerle görmeniz mümkün olur. Bu mümkün olduğunda ise dönüşürsünüz. Birey olarak, kurum olarak, toplu

Gözlerimi kapadım, seni düşledim. yan koltuğumda oturuyordun. elinde bi kitap vardı. göz göze geldik, masal okuyorum, iyi geliyor, dedin. yanıma kitap almayı unutmuşum. sıkıntımı anladın, kitabı bana uzattın. al, okumaya başla, iyi gelecek. teşekkür edip aldım kitabı elime. tam ilk sayfayı çevirecekken uçağın güvenlik anonsu düşlerimden uyandırdı beni. gözümü açtığımda, hostes kılığına bürünmüş dünyanın en güzel kadını, portakal suyu uzattı, çapkın bi göz kırpış eşliğinde. Buyrun nejat bey. Teşekkür eder