Onun gözlerinden bakmadan hiçbir çocuk büyüyemedi; onun sözlerine kulak vermeden hiçbir yetişkin yaşadığını iddia edemedi. Unutulan, fark edilmeyen ve sevmeye zaman ayrılamayan her şeyin hatırlatıcısı oldu. Küçük Prens'in sesini bir kez duyanlar asla unutmayacaktı onun sözlerini...

Otuz bin kişilik ordu Hüseyin'in çadırını çevreledi, taşkın bir sel gibi akmaya, kaynamaya başladı. Atların ve insanların çığlıkları karıştı, çölde yankılandı. Zeynep çadırda, hasta olan Zeynel Abidin'in başındaydı. Hemen dışarı fırladı. Düşman birlikleri çemberi daraltıyordu. Hüseyin'in çadırına koştu, Kalk kardeşim kalk, dedi, Olanları görmüyor musun? Bak neler oluyor? Hüseyin, Sakin ol, dedi, Şimdi dedemle konuşuyorum. Bana 'Hüseyin'im,' diyor, 'Yakında bana geleceksin, cennette birlikte olacağız, ayrılı

Haksızlığa itiraz etmekse, buna el verir sanat. Özgürlük arayışıysa dert, ona çare olur sanat. Ekmek ya da emekse ortada sö- mürüsü olan, ona başkaldırır sanat. Bir katliamı duyurur, bir felakete tercüman olur, belleklere girilemeyen yerde duygulara sızar ve hakikate el, ayak olur. Dünyayı güzelleştirmenin ve yaşanılabilir kılmanın en naif biçimi olur sanat. Sanatı bir kurtuluş teorisi olarak ele alan İsmail Erdoğan, Batı'nın kültürel hegemonyasına karşı Doğu'yu taklitten kaçınıp hakiki sanatla direnişe ça

Dede Korkut, tarihin tozlarını üzerinden silkeleyerek seni bulmaya geldi. Yolculuğu uzun, anlatacakları çok. Tabii tek başına gelmedi. Boğaçhan, Bamsı Beyrek, Tepegöz, Salur Kazan ve Deli Dumrul onu yalnız bırakmadı bu macerasında. Dinlemeye hazır mısın?

Nuh Peygâmber´in, tufan sona ermiş mi git bak diye gönderdiği karga yolda giderken bir dağın tepesinde bir leş görür, hemen yemeğe koyulur ve bu arada tekrar dönüp tufan hakkında haber vermeyi unutur. Sonra o karga ´ayrılık kargası diye anılır. Sanırım o ayrılık kargası hâlâ o leşin başında ve bizler fırsattan istifade tufanının tadını bile çıkaramıyoruz, onun arındırıcılığından uzağız. Ey Nuh hâlâ bıraktığın gibiyiz! Birkaç çocuğun türeyen soyun dışında bazısı da atasını geminde bulunan bir çift maymundan

Kadim zamanlar... Kalemle tanışmamıştım henüz ama Âdemin belindeydim; doğmamış çocuklarına benimle aktarıyordu İblisin tuzaklarını. Havvanın dilindeydim; beşikte salladığı evladına benimle anlatıyordu cennet hatırasını. Kâbilin elindey- dim; doğru okusaydı ezeli hakikati, sonra gelenler hiç yazmayacaktı iki kardeşin kan ve gözyaşı akıtan hikâyesini. Ben kelime- ler var olduğundan beri, ecel takdir olunduğundanberi, kadınla adam aynı özden yaratıldığından beri insanoğlunun hücrele- rindeyim. Kimi söyledi, ki

Taşra Şairi, Işık Yanarın üçüncü romanı. Yanar, yine parçalı kurguyla, hayatın detaylarına yaslı üslubuyla başarısız bir şair Yakup Gündoğdunun İstanbuldaki son günlerini anlatıyor. Roman, coğrafi taşralılıktan ziyade bir hayat telakkisi olarak taşralılığı kavramsallaştırmaya çalışıyor. Karakterlerin ruh hallerini zaman zaman detaylı bir şekilde irdeleyerek Yanarın ilk iki romanının izini sürüyor. 2007 yılında Dört Adem, 2010da Şemsiye Tamircisi ile adından söz ettiren Işık Yanar, bu kitabıyla romancılığını