Adım Cassie. Ben, tıpkı ailem ve atalarım gibi bir şeytan avcısıyım. Avcılar dengeyi korumak, güvenliği sağlamak için yaratıldılar. Zeki, çevik, korkusuz ve acımasız olmamız gerekiyor. Çünkü şeytanla baş edebilmenin yolu en az onun kadar güçlü olmaktan geçiyor. Bizler cehennemde doğan, büyüyen ve zamanı geldiğinde ölen savaşçılarız. Ve benim zamanım gelmişti. Kendi saldırı ekibimden tarafından ihanete uğradım ve ölüme terk edildim. Her şey sonlanmıştı ta ki ezeli düşmanım şeytanın oğlu Aidanhell beni kurtar

Şafak tüm ışıklarını yaktı. Güneş, akşamüstü intihar etti. İçimde büyüttüğüm kız çocuğunun elini tutup benden uzaklaşmaya başladığında, uzun boyu kadar derin bir kuyunun önünde durmuş, kuyunun dibinde ölmüş güneşin sönmüş cesedini izliyordum. Beklediği kişi gelmediğinden ölemeyen o insandım; ölüm döşeği yaşadıklarımdı. Suya düşen yansımama bakıyordum. Boğuluyordum, ölmek nedir bilmiyordum. Yanıyordum, sönmek nedir bilmiyordum. Diniyordum, bitmek nedir bilmiyordum. Ne kadar kesilmem gerekiyorsa tam sırasıydı

Bu kaçıncı bilemediğin, anlamadığın, görmezlikten gelip, sağır olduğun haykırışlarımla dolu bir gece. Bir tepeden denize bakmak gibi seninki. Ne gerçek rengini görürsün suyun, ne sıcağını soğuğunu bilirsin ne de içinde barınanları. Hep o mesafeden baktın bana. Ben de köpürdükçe dalgalandım, dalgalarımla sana doğru ilerledim, yakınlaştım. İlerlediğim kuvvette, yakınlaştığım yol, mesafe kadar da kendime geri çekildim her zaman. Meddücezirmiş seninle aşkın içeriği. Tutkuyla tutulan bedenlerin, ruh ile esir o

İçinizdeki şifacı ile tanışmaya hazır mısınız? Enerji terapistinin rehberi, şifalanmak ve şifa dağıtmak isteyenler için yazılmıştır. Bu kitap olumsuz alan kopyalarının, pasif geçişlilerin, negatif tortuların ve daha nice kötü enerjiden doğan yaratımların dönüştürücüsüdür. Amacı kişiye özel bireysel bir eğitim vermektir. Bilinçsiz bilincin yaratımlarını yıkıp bilinçli bilinç ile yeniden pozitif bakış açısı oluşturmanız için birçok örnek ile okuyucuya yeni ve şifalı enerji alanlarının yaratımları anlatılmakta

Yazarın deyimi ile; İnsanlar mutlu olduğumu sanacak kadar tanıyor, mutsuzluğumu görecek kadar değil... Çocukluğunuzu yorganın altında kulaklarınız kapalı bırakmayın. Sakın büyümeyin çünkü küçülemeyeceksiniz! Eğer büyüyorsanız da hayallerinizi küçük görenleri küçültecek kadar büyüyün. Rengârenk umutlar saklayın kırılan saç tellerinizin ardından lâkin onları kırmayın. Öyle bir sevin ki, kalbini kışlıkların arasına kaldıran insanları utandırın. Birini düzeltmek için değil gerekirse beraber bozulmak için sevin.

Ne başlaması bir seçimdi ne de bitmesi. Başlangıç ile bitiş arasında bir yerlerde yaşadığımızı ispatlamaya çalışıyor ve başlayan her şeyin bitmesine şahitlik etmekten başka hiçbir şey yapmıyoruz. Hepsi bu.

Her şeyi bildiğini savunan insanların hiçbir şey bilmediği bir dünyada yaşıyoruz. Peki siz gerçekten de her şeyi biliyor musunuz? Emniyet, parçalanarak ayrı ayrı çöp konteynerlerine atılan cesedin peşine düşmüştür. Sorguya çekilmesi gereken kişiler o cesedin ait olduğu adamın çocuklarıdır. Ancak cesedin bir parçası ve çocuklarından biri ortada yoktur. 7 parçaya ayrılmış bir ceset. 7 çöp konteyneri. 7 mektup. Ve kim olduğu büyük bir merak konusu olan gözü dönmüş bir katil... Vakti geldiğinde bir ses yankılan

Bir Fars atasözü der ki: O ki, bilmiyor ama biliyor bilmediğini; çocuktur, onu eğitin, yetiştirin. O ki, bilmiyor ama bilmiyor bilmediğini; cahildir, ondan uzak durun. O ki, biliyor ama bilmiyor bildiğini; belki uykudadır, onu uyandırın. O ki, biliyor ama biliyor bildiğini; bilge kişidir, onu takip edin. Kendini Bil... İnsanlık tarihinde birçok düşünür bu sözün üzerinde durmuş. Platon'un hocası Sokrates söylemiş önce. Mevlânâ demiş sonra: Ya olduğun gibi görün ya göründüğün gibi ol. Yunus Emre, İlim ilim bi

İs, oynadığı piyesteki kendini bir türlü göstermeyen Mantus karakterinin kim olduğunu merak etmektedir. Mantus'un yakında oyuna katılacağını öğrenen İs, Mantus'u beklerken yaşayacaklarından bihaberdir. Sırların yavaş yavaş açığa çıkmaya başlaması ve yeni insanların hayatına ayak basmasıyla birlikte İs artık çok farklı bir insana dönüştüğünü fark eder. Korhan'ın ondan sakladığı büyük bir şey vardır, fakat bu nedir? Şüphenin, güven denizine dökülmesiyle suyun rengini bulandırması üzerine, İs kendini bir çıkma

Baba... Bu sevmek mi? Sevmek buysa eğer, annemin sabrı ne büyük, nasıl dayanıyor senin yokluğuna? Baba... Gitmek mi zor, kalmak mı? Kalan olmaktan usandım artık, gitmekse yok işte benim kitabımda. Baba... Bir adama âşık oluyorum galiba. Gözleri sen bakan, elleri sen tutan bir adama. Adam diyorum, senden sonra hayatıma giren ilk adam baba. Genç yaşta hayatın en acı tecrübelerini edinen Günnur'un hisleri ölmüştü. Yalnızca tutunduğu inancıyla yaşayıp, Allah'a ve babasına kavuşacağı güne kadar ömrünü geçirmekti

Bu selamlaşma işi karizmamı yerle bir edecek! Tibet'in yeniden dünyaya gelen siyah dilli kralı olmadığımı kanıtlamak için bademciklerimi gösterene kadar dilimi uzatmak zorunda mıyım? Yalnızca papağanların ve tavşanların kafalarını çevirmeden arkalarını görebildiğini sanıyorsanız yanılırsınız. Yarışı kazanmak için arı gibi beş gözünüz de açık olmalı.

Futbol maçında Orkunç'un Deha'yı geçebileceği tek yer Play Station 2! İlk on birde kim mi var? Kaptan Deha bir, Panter Atalay iki, Akrep Cengiz üç, Takoz Zeki dört, Kumbara Doruk beş, Kemik Kubi altı, Dobi Çağlar yedi, Hügo İrfan sekiz, Fırtına Metin dokuz, Bekçi Okay da on. Bir de Korkunç Orkunç var tabi! Vazo Mert, Leblebi Yusuf, Piton Yiğit, Koca kafa Cansev ile kardeşi Kibar Tansev, Mario Mehmet ve Kova Ahmet'te yedekte. İlk golü atan pazı bandını kapar!

Kaptan Deha o kadar hızlı ki! Bazen kendini kaptırıp topu geçtiği bile oluyor! Karadelik Futbol Takımı kaptanının ayağından aldığım topla saha içinde koşmaya başladım. Kale önüne kadar Fırtına Metin ile paslaşarak geldik. Ceza sahasına girmek üzereyken Metin, bütün gücüyle topa yüklendi ve bağırdı: 'ejder öpücüğü!' Top, tıpkı bir ejderin ağzından fırlayan ateş gibi kaleye ilerliyordu. Kalecinin tam kucağına düşecekmiş gibi görünüyordu. Kaleci bütün gücüyle topa sarılıp elleriyle yakalayınca bu işin bittiğin

Kaptan Deha biraz daha çalışırsa havada yürümeyi bile başarabilir! Kazanmak için herkes en iyi oyununu ortaya koymak zorunda! Hügo İrfan Okçu balığı vuruşunu, Takoz Zeki okapi çıtması vuruşunu, Kumbara Doruk karamamba vuruşunu, Panter Atalay ihtiyazor vuruşunu, Fırtına Metin, ejder öpücüğü vuruşunu, Yengeç Cengiz serseri top vuruşunu, Kemik Kubi muzorta vuruşunu, Piton Yiğit havaya tutunan kerkenez vuruşunu göstermeli! Pazı bandı vuruşu da bende! Çamaşır makinesi değil gol makinesi olduğumuzu herkese göster

Asıl adım Ahmed Önal. Ahmed Arif olarak bilinirim. Yaşamım boyunca hakkı aradım; ezilen ve güçsüzün yanında durdum. Memleketlilerim sömürülmesin, memleketlilerim kullanılmasın, memleketlilerim ölmesin diye konuştum. Eşitlik için yazdım, eşitlik için söyledim, eşitlik için dayak yedim, eşitlik için sövdüm. O günleri görmeyeceğimi bilsem de birilerine o günleri göstermek için öldüm. ...Gözlerinden, burnunun üst dudağına düşen fark edilmez incecik gölgesinden öperim canım. Öperim ömrüm. Yaşşa!.. ...Daima düşün

Öteki olmanın, ayrıksı durmanın, çaresizliğin ve tutunamayanların, bebeği ağlayanların ve acılara tutunanların kanayan yaralarını anlattı. Kadınların, işçilerin, öğrencilerin, çocukların, mahpus damlarında ve dışarıda esaret altında olanların, sevgiyi emek bilenlerin ve bilcümle mağdurların şarkısı, düşsüz bırakılanların düşüydü o. Herkesin sustuğu bir zamanda, Başkaldırıyorum! diyebilendi o. O, ne kayıp çocuklarını arayan Cumartesi Anneleri'ni yalnız bıraktı ne de İslamcı öğrencilerin başörtüsü mağduriyeti

...Ben kimsenin canını yakmadım, onlar benim ateş olduğumu bile bile geldiler... Babamı sevmem, dedikçe anasını daha bir seviyordu belki de... Ne kadar hırçın olursa olsun, ne kadar sert ve bitirim olursa olsun ve şu koca ülke için Çirkin Kral namıyla ne kadar ulaşılmaz olursa olsun, anasının dizleri dibinde, kolları altında kara kuru bir oğlandır, Yılmaz Güney... Çocukluğumda portakal yiyemediğim günler olmuştu. Bugün bana Altın Portakal veriyorlar. Şimdi portakalın altınına sahibim. Nasıl gurur duymayayım

Başka bir yol var mı? Başka bir düşünce, başka bir hissiyat, başka bir felsefe var mı dünyayı bir bahçe haline getirebilecek? İnsanoğlunun insanca yaşamasını, köleliğin kalkmasını, ırkçılığın kalmamasını öven bir yol var mı? Bir hayal dünyasında yaşıyorum belki ama ona inanıyorum. Bir gün gerçekleşecek... Edremit Ortaokulundayım... On beş yaşındayım... Yıl 1951 Kapatılmış olan Halkevi Kütüphanesi babamın emrinde. Bütün klasikler orada. Tolstoy, Dostoyevski, Zoşçenko okuyorum ki, nasıl okuyorum! Futbol oynuy

Babam beni sevseydi, her şey bambaşka olabilirdi. Gözlerim daha umutlu bakabilirdi dünyaya. İnsanları daha çok sevebilirdim. Bir erkeği daha şefkatle okşayabilirdim. Yüzüme yerleşen sert ve donuk ifade, yerini daha sevecen bir ifadeye bırakırdı. Denizler daha mavi görünür, gökyüzüne daha sıklıkla bakardım. Ayaklarımın yere ne kadar sağlam bastığıyla ilgilendiğim zamanları, çiçek büyütmekle harcardım. Tek başınalığımın krallığına birini alırken bu kadar fazla düşünmezdim. Kaç yaşına gelirsem geleyim, hep eks

Delikanlım! İyi bak yıldızlara, onları belki bir daha göremezsin... Belki bir daha yıldızların ışığında kollarını ufuklar gibi açıp geremezsin... Delikanlım! Senin kafanın içi yıldızlı karanlıklar kadar güzel, korkunç, kudretli ve iyidir. Yıldızlar ve senin kafan kâinatın en mükemmel şeyidir. Delikanlım! Sen ki, ya bir köşebaşında kan sızarak kaşından gebereceksin ya da bir darağacında can vereceksin. İyi bak yıldızlara, onları göremezsin bir daha. Delikanlım! Belki beni anladın belki anlamadın. Kesiyorum s