Güzel olan her şey nefreti yenebilir. İnanmak her güçlüğü yenebilir. Eğer inanırsan, pandalar bile uçabilir... Yaralar sarılır, küsler barışır, gece aydınlanır. İnandığın doğrular aslında birer masaldır. Masallar acıtmaz gerçekler kadar, gerçek masaldan daha yalandır. Yağmur yağar. Sonra diner. Bazıları hiç dönmez. Bazı acılar diner. Bazı yaraları kim okşasa geçmez. Er geç iyileşir hakkına girilen yürekler. Bu devran böyle sürüp gitmez. Bir gün... Susayan kanar susadığı ne varsa. Aşka doyar mesela, ya da g

Sen sadece geçmişini al ve bize gel. Kapı açık. Zor zamanlardan geçiyorsun. Yarın karanlık, göremiyorsun. Yine de bu keyifsiz, düşük bütçeli günlerde göğe uzanan hayaller besliyorsun. Ne güzel. Hayat zaten böyledir, boş ver. Sen sadece geçmişini al ve bize gel. Kapı açık. Yere iki minder atarız, bir de çay koyarız en demlisinden. Hem dolapta çokomel de var. Olmaz mı?

Geçidin çıkışında ferahlayamıyorum. Doğrudan dehşete giriyoruz. Korkunç bir manzara var. Her yer kan. Kan ve doku parçaları. Mücadele ve sürüklenmeden dolayı değil bu izler. Gelen geçenlerin ayaklarının altına bulaşmış, oradan da tüm zemine yayılmış sonra izlerin içinde donmuş. İlerledikçe izlerdeki kan oranı artıyor. Olay yerine yaklaşıyoruz. Kames sadece izleri birkaç kez kokluyor. Dilini değdirmeden devam ediyor. Bu köpek asla çiğ et yememiş. Kana karşı ilgisi yok. Böyle de o

Kendini okyanusta bir damla sanma Damlanın içinde kocaman bir okyanussun Seni kendime sakladım. Elimin değmediği ellerini ve dokunamadığım saçlarını usulca yüreğimin rafına kaldırdım. Yürüdüğüm yolların sana çıkması için değil, bir gün seninle birlikte yürümek için bekledim tüm duraklarda. Sevdiğin olmak için değil, seni seven olmak için adadım ömrümü. Koltuğun en rahat yerini, masanın başındaki sandalyeyi sana ayırdım. Sakallarını, gözlerini ve ellerini başka kimse görmesin diye gecenin karanlığıyla örttüm

Gidersen parçalanırım... Yağmurları dinmeyen adamın filizlenen bir çiçeği olabilir mi? Olamaz... Ama sen geldin ve kışımı bahara çevirdin. Göğümün en güzel çiçeği oldun. Eskiden kabuk tutmayan yaralarım vardı. Sonra sen bir güldün, nefesinle merhem oldun onlara. Şimdi tek korkum, bir gün seni kaybetmek... Aşk biraz da kaybetme korkusuymuş, bunu en iyi sende anladım. Zaten bu hayatta hep yarımdım. Sen elimi tutunca tam oldum. Olur da bir gün gidersen parçalanırım. Ne yarası kalır, ne de izi... Çünkü öyl

Ah kalbim... Kızamıyor da... Neredesin kim bilir? Bakışlarının faturasını isterim utanmasam. Ellerin? Sahi, nerede durması gerektiğini bilecek kadar büyüdün mü? Zannetmiyorum. Sen ayaklarına yapışmış sevdayı es geçersin de, yol boyunca ona buna takılır düşersin. Ah kalbim... Kızamıyor da...

İçeride tadilat var. Yüreklere verdiğimiz zarardan dolayı özür dileriz. Aşka karşı umutsuz olma, duvarlarını yık. Canın yandı diye can yakmaktan vazgeç. Kendinde yarattığın o güvensizlik zindanından çık ve inancını tazele. Aşk; bitti dediğin yerden, asla diye başladığın cümlelerin içinden firar edip yeniden gelecek. Ruhunun tadilatı bitmeden kimsenin enkazını kaldırmaya çalışma. Yanmadan, yakma... Bu kitapla AŞK olacaksın... Unutma! Aşk, ruhun ile zihnin el ele uçurumdan atladığı zaman yaşanır. Bildiklerin

Bir cümlenizle kırılan, bir cümlenizle yelkenleri suya indiren, bir cümlenizle affeden adam değilim ben artık. Yoruldum. Her şeyi geçiştirmek, sadece gülmek istiyorum. Bir zamanlar hayatın getirdiği her şeyin üzerine iyi ya da kötü daha çok kafa yorardım. Uykularım kaçardı düşünmekten. Anı yakalayamazdım. En mutlu olmam gereken anda bile, ya geçmiş için üzülür, ya gelecek için kaygılanıyor olurdum. Bu saatten sonra kendimi yormayacağım hiç. Gülüp geçeceğim. Böyle tertemiz delirdim işte, sizi de

Gördüğü ile gerçekte olması mümkün olmayan bir uyuşmazlık vardı aynanın köşesinden yansıyan görüntüsü ile arasında. Normal bir hayatı olan, normal bir hayatı olduğunu düşünen adamdı. Ailesiyle birlikte gidecekleri tatil için çıktığı yol, O'nu hayatının yolculuğuna sürükledi. Kabus ve gerçeğin, gerçek ve pişmanlığın iç içe geçtiği bir yolculuğa.... Geçirdiği trafik kazasının ardından kendini hiç bilmediği bir yerde bulan; adını, mesleğini, ailesini ve en önemlisi kendini bilmeyen bir adamın hikayesi. Kims

Sokaklarında ıhlamur, iğde, meyve ağaçlarının sıralandığı, Demirden bahçe kapısına yediveren güllerin sarmalandığı 3-4 katlı apartmanları, akşamüstü fış fış yeşil bir hortumla sulanan bahçeleri, Yerlere attıkları çekirdek kabukları yüzünden Mansur Efendi tarafından çalı süpürgesiyle kovalanan neşeli çocukları, Mizample saçlı, döpiyesli, ince çoraplı, topluklu pabuçlu zarif hanımları, takım elbiseli, düzgün giyimli beyefendileri... Bakkal Seyfi'si, taş fırını, yorgancısı, tuhafiyecisi ile en kralından mahal

Sen aşık bir kadındın. Aşka aşık, aşktan vazgeçmeyen bir kadın. Çok geç oldu bunu fark edişim. Bir seçenek olmak, aşık olunan değil, sadece o hissin denek olarak kullanıldığı bir yürek olmak acıtıyor içimi. Bundandır belki de benim sana deli gibi tutuluşum. Ve bundandır senin bana hiç tutunmayışın, ardında kırık dallar bırakıp yok oluşun. Özgür kanatların, naif ruhun, buram buram aşk kokan tenin. Hepsi birer suçlu şimdi içimde. Tutuklanması gereken, müebbetlik birer suçlu. Sana varamamış, senin olamamı

Bize düşen, düştüğümüz yerde beklemek oldu hep. Bekleyecektik ve beklenenler asla gelmeyecekti. Gelecek dedikleri şey, olmayanlar, gelmeyenler ve kaybedilenler üzerine inşa edilecekti. Soğuk, karanlık, yalnız ve tedirgin koridorların çatlak duvarlarına asılmış birer gölgeydik bu hayatta. Bir fotoğraf kadrajının dışında bırakılmış sevimsiz bir detay, devam zorunluluğu olmayan sıkıcı bir derstik. Öğrenemediler. Onlar bizden vazgeçtiler. Vazgeçtiler ve kazandılar. Biz kaybettik. Yine de vazgeçmedik. He

Onlar son yılların en çok konuşulan, hayatımızı etkileyen 40 ismi. Özne oldular, hep başrol oynadılar, hep damga vurdular Ama bu kez durum farklı... Türkiye´nin gündeminden düşmeyen bu 40 yüz, artık Alper Görmüş´ün elinde... Görmüş, herkesin bildiği 40 yüzü önce siliyor, sonra kendi hakkaniyet kriterlerine göre yeniden çiziyor. Bu işlem sırasında egemen medyanın uygun gördüğü makyaj da temizlenmiş oluyor. Ve ortaya bize daha önce söylenmeyenleri söyleyen, bildiklerimize benzemeyen 40 taraflı portre çıkıyor