Mâverâünnehr sakinlerinin âlicenaplığına gelince, bütün ülke bir aile gibidir. Eğer biri bir diğerinin evine giderse, kendisini kendi evindeymiş gibi hisseder. Eğer evlerine bir misafir gelirse, hiçbir yüksünme duymadan onun ihtiyaçlarını karşılamak için ellerinden geleni yaparlar. Bunu yaparken ağırladıkları kişinin kim olduğuna bakmaz, bunun için herhangi bir karşılık beklemez, sadece asalet ve zenginliklerini göstermek isterler. Herkes elinden geldiğince ve gücü nispetinde misafirini ağırlamaya çalışır.

Yıllardır Batılı tarihçilerin ve özellikle Hint-Avrupa teorisini savunanların yazdıkları mesnetsiz şeyler beynimize öylesine perçinlendi ki, bunlara karşı ileri sürülen tezleri işitmek dahi istemiyoruz. Batılılar, dilini çözemedikleri, tarihini derinlemesine inceleyemedikleri tüm Doğu Avrupa, Kafkas ve Orta Asya halklarını İranı, Pers asıllı göstererek işin içinden kolayca sıyrılmakta, ama karşı bir görüşe de tahammül edememektedirler. Onların asıl dertleri, bir halkın aslını ve dilini Türk´ten başka bir

İbranice MÖ. VH-Vt yüzyıllarda oluşmuştur. Musa ise bebek olarak geldiği firavun sarayında Kıptice konuşarak büyüdü. İbranice de bilmezdi, Aramîce de! Bu durumda henüz MÖ. XIII, Yüzyılda Tevrat nasıl olur da Musa ya bilmediği bir dille gelebilir? Allah, peygamberine bilmediği dille bir kitap göndermiş olabilir mi? Yahudiler in tanrısı Yahve, aslında Medyan da yaşayan Arap kabilesi Kaynta în büyük tanrısının adıydı. İbrani veya abîri (habiru) kelimesi kullanıldığında Yahudiler henüz hayatta yoklardı.

Kazakistan`ın eski tarihi, her şeyden önce M.Ö. III-II. Binyıllarda, Volga ile Altaylar arasındaki bozkırları mekan tutan çarvacı (haycancılıkla uğraşan) göçebelerin tarihidir. Bozkır sakinlerinin etnik yapısı, üçbin yıllık tarih boyunca değişilikler geçirmiştir ki, biz de bu değişim dinamiği üzerinde duracağız. Bununla birlikte, burada teşekkül eden çarvacılık ve havyancı-ziraatçilik ekonomisi ve hatta aynı şekilde bu ekonomiye paralel gelişen kültürler, hiç bir zaman geçmiş çağların geleneklerinden tam ol

L.N. Gumilov Eski Türkler isimli eserinde kendi tarih ve kimliğini bilmeyen, bunun şuurunda olmayan hiçbir kültürün anlamı yoktur¹ diyerek esasen tarih şuuru olmayan kültürlerin de geleceğinin olmadığına işaret etmektedir. Üzülerek belirtmek gerekirse tarih boyunca insanlığın kaderinde çok önemli bir rol oynamalarına rağmen Türklerin tarih şuuruna yeterince sahip olmadıkları da vakıadır. Mesela Göktürk İmparatorluğu`nun birinci hakanlık döneminde bir şuur yoktur ama elli yıllık esaret devrinden sonra kurul