Kul, rahmet-i ilâhîyi idrak etmek ve kendi aczini bilmek için ara sıra günah işler. Acz ve kulluğunu bilen tövbe etmiş demektir. Zîra tövbe, Allah'a geri dönmek demektir. Tövbe, günah işlendiği anda elde edilen tadın o günah hatırlandığında kaybolmasıdır.(Ahmed er-Rifâî, Sohbet Meclisleri, s. 95) Günah, insanın kendi kendine zulmüdür. Çünkü günahı ile kahr-ı ilâhîyi davet eder ve onun sıkıntısıyla kendine zulmeder. Fakat zulmün sonu tövbe ise cemâl, af, yani lütf-ı ilâhî tecellî eder. Abdestte teyemmümün

?Dua ibadetin özü, hülasasıdır. (Hadis) ?Kendisine duâ kapısı açılan kimseye rahmet kapısı da açılmış demektir. (Hadis-i Şerif) Zîra duâ, zillet ve ihtiyaç ifâdesidir. Allah'a ihtiyaç arzetmekten daha sevimli bir şey yoktur. Allah'ın hiçbir kulu yoktur ki: Yâ Rabbi! desin de Allah ona: Lebbeyk! (Buyur kulum!) cevâbını vermesin. Münkiri de mümini de bu kaide içine dâhildir. Cemalnur Sargut bu kitabında, ibadetin ve duanın hakikatini mutasavvıfların yorumlarıyla anlatırken, kul ile Rab arasındaki en yüce