Her şey güzel derken başına öyle şeyler gelir ki Yandım! dersin, Bittim! Düşersin... İşte o an, içindeki iyilik çıkıp gelir ve kapını çalar. Kalk! der, kalk! Tutar elinden, karanlığı yırtar ve seni güzel günlere götürür. Korku nedir bilmez iyilik. Aydınlık, karanlıktan korkar mı hiç? İyilik adına yanan ateşi, kötülük söndürebilir mi hiç? Kötü günler ile karşılaştığında kimseye ihtiyacın yok! Önce Allah, sonra içindeki iyiliğe güven. Niyetin ne kadar iyiyse Allah o kadar seninle. Nasip niyete vurgundur;

Sabret! Çünkü zor günlerin sabrı, güzel günlerin anahtarıdır. İnanmaktan vazgeçme, düzeleceksin. Nasıl yandıysa için öyle söndüreceksin. Nasıl düştüysen, öyle kalkmayı öğreneceksin. Nasıl sevdiysen bir insanı, sen de öyle sevileceksin. Boş yere karamsar olma, daha çok mutlu günler göreceksin. Umutsuz olma! Öldükten sonra bile seni yeniden diriltecek olan Allah, bu dünyada solup gitmene izin verir mi sanıyorsun?

Peki! der gider, Peki! der susar, Peki! der seversin ya da bazen vazgeçersin... Ben vazgeçmezdim sevseydin, gitmezdim biraz değer verseydin. Biliyorsun, bütün bir ömür beklerdim ama ben, senin beni unutmanı yenemedim. Sana ihtiyacım vardı, sen yoktun. Bağışla beni, ben artık çok yoruldum. Sabahları seninle uyanmak istiyordum ama artık görüyorum sen istemiyorsun. Ve anlıyorum, artık içinde benim olduğum, benim olduğun hayaller de kurmuyorsun. Senden vazgeçmem için her şeyi yaptın. Beni çok

Bu kitabı adam sandığı erkek yüzünden, yürek sandığında acılar ve hayal kırıklıkları biriktiren kadınlara ithafen yazdım.Ve sen de o adam sandığımız erkeklerden biriysen, lütfen o elindeki kitabı sakince rafa bırak...Zira içinde görmek istemeyeceğin gerçekler var.

Sessizce yaşayan kadınlar var. Kendinden başka hiç kimseye zararı olmayan, hüzünlerini gülümsemelerinin arkasında saklayan ve artık masallara inanmayan kadınlar... Yorgunluklarını gözlerinde taşıyan, konuşmaktan bıkmış,içine kapanmış, hayatı tecrübeleriyle sorgulayan,susan ve anlaşılmayan kadınlar... Gündüzleri nafakası için çabalayan, geceleri yalnızlığına sarılan, her şeye rağmen yine de inatla ayakta kalanve sevdikleri için yaşayan kadınlar... Saçınızdaki her beyaz, ışığınız; akıttığınız her gözyaşı, ahı

Artık bu mevsimin başka bir bahara ihtiyacı var... Sarılmasını beklediğimiz tüm yaralara tuz basıldı. Aşk ekip ayrılık topladık gökyüzünden. Çok sevdikçe vazgeçilmez olduğunu hissettirdik... Önce vazgeçildik sonra da vazgeçtik. Bundandır ki Yalnız Anlaşıldık ama kimseye yanlış yapmadık. İçimizdeki yalnızlığa rağmen umudumuz kaybolmadı. Ne kadar üzülsek de güzel sevmekten hiç vazgeçmedik. Tüm yalnızlara, yalnızlığıyla gurur duyanlara, gerçekten sevenlere ve başkasının acısını küçümsemeyenlere gelsin...

Onca emek, onca çaba nasıl da bir kalemde ve bir kelâmda son buluyordu? Her şey bu kadar basit miydi? Yıkılan hayaller, biten umutlar ne olacaktı? Büyük bir aşkla severken, kalbimdeki aşk kırıntıları ile mahkeme salonundan ayrılmak da neyin nesiydi? Elif & Samet Yeşilçam filmlerinde esas oğlan ve esas kız filmin sonunda evlenirler; filmin jönü damatlığıyla, güzel kızı da gelinliği ile arzıendam ederler. Kocaman ve içten bir gülümseme vardır yüzlerinde ve işte o an ekranda son yazısı belirir. Ben de e

İnsanın kaderinde öyle bir kırılma noktası vardır ki tam isyan edeceğin an, evet, işte o an ufacık bir dua ile kaderinin yönünü avuçlarındaki gözükmeyen tılsımla değiştirebilirsin. Her gecenin nasıl bir sabahı varsa her derdin de bir sonu var. Düştükten sonra kalkacak ve üstünü silkeleyip tekrar devam edeceksin koşmaya... Ve unutmayacaksın ki Allah yanında, seninle birlikte... Eğer yüreğinde Rabb' in varsa, bu hayatta kimseye ihtiyacın yok demektir. Her şer denilen şeyin içinde kocaman bir hayır var, sakın

Atlara, kuşlara ve yılanlara... Çünkü her insan biraz hayvandır. Hepimiz birbirimizin beyaza boyanmış yara bantlarıyız ve kir göstermesin diye insan giyiyoruz.

Gittiğinizde ardınızdan gelen birisi yoksa, siz zaten çoktan terk edilmişsinizdir... Seninle denizin karşısına oturup sohbet edilemez artık, sen denizleri de kurutursun. Ben küller arasında güller yetiştirmeye çalışmışım aslında. İşte öyle inanmışım sevildiğime. Sen yüreğimin merkezine oturmuş en büyük hayal kırıklığımsın. Kim bana uzaksa ona yakın oldum, ondandır kendime olan bu uzaklığım. Olmadı bu vedalar, sen benim dualarıma da yakışmazsın artık. Biraz yalnızlık iyileştirecek beni. Ama dönme geri yaral

Seni ''canımın içi'' diye sevecek birini kaybettin. Şimdi hiçbir can nefes olmayacak sana. Daha çok sevileceğini umarak gittiğin yerde sıkışırsa kalbin, elini kalbine koy. Çünkü o acı benim. O sıkışmayla sana, bizi bitirme çabalarını ve hiçe sayışlarını hatırlatmaya geleceğim. Biliyor musun sevgilim? Seni sevdim. Bir insan hayatında ne kadar çok ve ne kadar güzel sevebilirse, o kadar sevdim. Bu da benim yenik zaferim... Sen benim ilk çaresizliğim, sen benim ilk yenilgimsin.

Hayatta birçok kez haksızlığa uğrarız. Lakin öldüreceğini sandığımız hiçbir acıda yılmayız... Herkesin bir hikâyesi vardı. Kimi dile getirmedi acıyan yanlarını. Oturup kâğıda döktü acılarını. Kimi yalnızca sustu, içine ata ata doldu taştı... Yine de tek kelime edemedi. Hayat kimine sevebileceği nice kalpler sundu, kimse sevemedi. Elbet benim de dile getiremediğim acılarım var. Anlatmak istesem, anlatılmaz... Zaten bazı acılar dile getirilemez. Getirilmek istense de kelimeler yetmez... Dilinden seni seviyo

Sevmekten daha önemli şeyler vardır. Hissettirmek gibi koklayarak öpmek gibi. Bazen sevilmekten çok varlığını hissetmek istersiniz. Varlığını hissedemediğiniz birini sevemezsiniz. Kadınlar sevildiğini duymaktan çok hissetmek ister. Sevdiği adamın sevgisini hisseden kadından daha güzeli yoktur. Sevdiği kadına sevgisini hissettiren erkeğin aşkına doyum olmaz. Ben bu kitapta kendimi sana hissettirmeye geldim. Ben sevdikçe hissettirdim, sen hissettikçe gittin. Oysa sen benim kalbimin kafası güzel haliydin. Ve