Bir el çizgisi yolumuz vardı, Bilirsin işte; Havaların lodos olduğu yıllar... Kaçak sürgünlerin savurduğu, Kendimizi düş eylediğimiz yıllar.

Birbirimizden aldığımız ya da birbirimizden çaldığımız hayallerimizi hangimiz hangimizin yüzüne vurmaya ya da söylemeye cesaret edebildi ki? Hep başkalarının uçurumlarına gelip, intihara yeltenmedik mi, tutsunlar diye bizi? Kimse kimsede ölmeyi gerçekten istemedi ki! Ölmek isteyen kendi uçurumundan atlardı çünkü... Yapamadık... Şiir yazdık yüzsüzce... Yaşamayı çok sevdiğimizden, Bir de -çok- sevdiğimizden...

Kitaplardaydı adın Ey sevgili yine seninle başladım söze Söylemeye, anlatmaya dilimin varmadığı Gözlerimin bakamadığı Sayfalardaydın Biliyor musun sevgilim Acıyı hissettikçe yaşayacağım Yarın işsiz ve uyanık olacağım Öyle diyordum ya kendi kendime Acıyı hissettikçe yaşayacağım Yarın işsiz ve uyanık olacağım Oysa ufku aydınlık sandık Boş koltukta değişen isimleri görünce Yarın işsiz ve uyanık olacağım İşsizim, sevdalıyım hâlâ delikanlıyım Ağrıyan bir yerim de yok senden başka Ne güzel günler yaşıyorum Sevgil

Yazgıdır aslında İnsanı insana Taşıyan; Duyguların En yalın haliyle... Her karanlık İçinde ışıklar Saçan Ateşi taşır Yürekten yüreğe...

An sıçratır bizi yeni zamanlara Erdiğimiz saf bir rüya içinde Yeşil bahçeler içindeki Kristal ve anlamlı bir kurtuluştur. Yiğitlik yürekte saklıdır; Zor zamanlarda anlaşılır Kimin kimi devireceği...

Esin kaynaklarını ilk gençlik yıllarından itibaren içinde yer aldığı toplumsal mücadeleden derleyen İbrahim Karaca'nın şiirleri 1985 Akademi Kitabevi Şiir Başarı Ödülü, 1986 Yeni Türkü Şiir Ödülü ve 1989 İHD Denizli Şiir Ödülü'ne değer görüldü. Çok sayıda şiiri Grup Yorum başta olmak üzere farklı sanatçılarca bestelendi, on binlerin katıldığı konserlerde seslendirildi. İnsanlığın eşitlikçi ve sömürüsüz bir gelecek yolunda yaşadığı serüvenin belleğe geçirilmesini dert edinen Karaca, hatıraya, hatıranın çağr

Derler ki bir zamanlar Kalbi kır çiçekleri kadar narin Yüzü ayçiçekleri kadar güzel Bir Yusuf yaşarmış peygamber kelamıyla Gömülmüş kör kuyulara acınmadan Gömülmüş geceler süren ahıyla İşte o günden sonra En güzel kır çiçekleri, Yusuf'a benzer Hüsn-ü Yusuf diye anılırmış İşte o günden sonra Yusuf'u gören gece kuşları Her gece sabahlara kadar Yusufçuk! Yusufçuk! diye O garip Yusuf'a ağlarmış

Daha ilk şiirlerinden itibaren kendi sesini bulmuş şairlerden biridir Ülkü Tamer. Baştan itibaren İkinci Yeni'nin önemli gelişme halkalarından biri de o oldu... En soyut atılımını bile çok yalın bir dille yapan bir şairdir o... Kısa şiirlerinin çoğu karnaval bileti gibidir, sevinçle doludur; uzunları ise hemen hemen her zaman trajik öğelerle çalışır, diyordu Cemal Süreya, Ülkü Tamer ve şiirini anlatırken... Şiir her gün yeniden başlar diyen Tamer'in kendi seçtiği şiirlerden oluşan Ben Sana Teşekkür Ederim

Aşk İçin İstediğimiz Başka Hayvanlar Defne Sandalcı'nın uzun bir aradan sonra gelen ikinci kitabı. Şöyle tarif edilebilir: Kalma, bekleme, hatırlama, anlama, tespit etme, kayda geçme, isyan etme. Sandalcı'nın basiretli dizelerinden birini alıntılayalım: İnsanların iktidarları vardır; iktidarlar namlunun ucunda hem de sapında ve sesindedir. Ve bağlantı ve yakınlık ve sevişmenin getirdiği ferahlığı, insanların çoğu öldürmede ve ölüme yakınlıkta bulmayı (başarılı bir sapkınlıkla) öğretilmişler ve bu yüzden

Modern şiirimizin öncülerinden Cemal Süreya, Guillaume Apollinaire'den Paul Valéry'ye, Arthur Rimbaud'dan Paul Verlaine'e birçok şairi dilimize kazandırmıştır. Çağdaş dünyanın, insandaki yeni bir bilincin karşılığı olan bu avangard şiir de, hayatını şiire adayan Süreya'nın kalemini, duyarlılığını beslemiştir. Gerçeküstücülük, sembolizm, romantizm ve kübizm gibi akımları Cemal Süreya'nın özenli çevirileriyle bir araya getiren Sen Varsın Gecede, şiirsel estetiğin ve ifadenin en büyük değişim geçirdiği yıllar

Geçen yıl aramızdan ayrılan şair Didem Madakın yayımlanmış üç kitabı vardır: Grapon Kâğıtları, Ahlar Ağacı ve Pulbiber Mahallesi. Bir süredir baskısı olmayan ve okurlar tarafından ısrarla aranan kitapların yeni basımını yaptık.

Yoldur yaşam. Revan olursun, başlar. Bağlanır bir yere de durur sanırsın, durmaz. Sürer gider. Yedi düveli dolanırsın, arayışın bitmez. Bilmediğin, çemberler çizdiğindir. Hep başladığın yere dönersin. Hangi toprakta yeşerdiysen, oraya. Aynı kuytuya saklarsın ürettiklerini. Onlar gün yüzüne çıkar, sen yoluna devam edersin. Şairin yazgısı da budur. Yaşam, yoldur.

Benerci Kendini Niçin Öldürdü? Gece Gelen Telgraf Portreler Taranta-Babu'ya Mektuplar Simavne Kadisi Oglu Seyh Bedreddin Destani Seyh Bedreddin Destani'na Zeyl Türk siirinin çizgisini degistirmis, çok yönlü, evrensel boyutlu bir sair ve yazarin bu basim için yeniden gözden geçirilmis, kaynak metinler esas alinarak düzeltilmis külliyati...

Müsaadenizle ; hayatınıza girecek şiirlerim var. Necip Fazıllar, Nazımlar, Mehmet Akifler, Mevlanalar bak şimdi nerede Kanuniler, Fatihler, Sinanlar, Akşemsettinler yaşıyorlar eserlerinde Benim yazdıklarım satır arasındaki gerçeklerde Anlayana ilaç olur, hayatı boyunca tüm dertlerinde...

Yeterince gerdim Artık eriyorum. Damla damla Oluk oluk... Bir yolculuk Maddenin halleri arasında Ahval sarmaşığının spiral gölgesinde İki otuz beş bir kadrajda Ve yakın plan Kendimle vedalaşıyorum. Küfretmeyi bıraktım. Sabır çitliyorum.

Türk edebiyatının büyük isimlerinden Sabahattin Ali, hikâye ve romancılığımız için önem taşıyan eserler kaleme almış, bize Kürk Mantolu Madonna, Kuyucaklı Yusuf, İçimizdeki Şeytan gibi edebi miraslar bırakmıştır. Toplumcu gerçekçi edebiyatta öncü, trajik bir yaşam öyküsüne sahip yazarın az sayıda şiiri Dağlar ve Rüzgâr başlığı altında toplanmıştır. Yazınsal başarısını şiir türünde de sergileyen Sabahattin Ali, pek çok ünlü şarkıda dillerimize dolanan sözlerin sahibidir. Yazdığı şiirleri kendi beğenmese de,

Zülfü Livaneli, Hep bir ağızdan türkü söyleyen bir halkın sesi oldu. Onun ezgileri ve dizeleriyle halklar arasında dostluk köprüleri kuruldu, gidenlerin ardından yaslar tutuldu. Bireysel olanla toplumsal olanın iç içe geçtiği bir çağda, Livaneli'nin sözleri, Gökyüzü herkesindir, Dünyayı güzellik kurtaracak diyenlerin umudu oldu... Gökyüzü Herkesindir, Türkiye'nin kuşaktan kuşağa aktarılan şiiri. Bir gün çok bunalırsan denizin dibinde yosunlara takılmış gibi soluksuz sakın unutma gökyüzüne bakmayı gökyüzü

Aşkını candan duymuşum Canım yoluna koymuşum Tam dokuz yaşındaymışım Dünyaya geldiğin zaman. Kimbilir nasıl güzeldin, Göklerden yere süzüldün Benim alnıma yazıldın Dünyaya geldiğin zaman. Dağlar ve Rüzgar, Kurbağanın Serenadı ve öteki şiirler...

Ölüyorum tanrım Bu da oldu işte. Her ölüm erken ölümdür Biliyorum tanrım. Ama, ayrıca, aldığın şu hayat Fena değildir.. Üstü kalsın..

Babam gelirdi ve akşam olurdu. Bahçedeki akasya ağacı, gun boyu biriktirdiği kuşları, birer hayal topu olarak uzatırdı yatağımıza. Siyah-beyaz bir fotoğraf gibi gelirdi babam. Kamyonlar hep geceleri, hep uzaklara giderdi. Ben o zamanlar butun babaları susar sanırdım. Yalnızca gaz lambasıyla konuşan bir diş gıcırtısıydı babam. Kapılar titreyerek açılır, titreyerek kapanırdı. Tanrıyı ve uzun konuşanları sevmezdi hiç. Babamdan yapılmış bir korkuydu dunya.