Bir varmış bir yokmuş.

Bir Obur Eşek varmış.

Adı üstünde,

Obur mu obur.

Açlıktan midesi kazınmış.

Yürümüş, yürümüş, yürümüş...

Varmış bir tarlaya,

Başlamış ekinleri yemeye.

Yemiş, yemiş, yemiş...

Başını kaldırınca,

Anlamış kaybolduğunu.

En iyisi bir bilene,

Sormakmış köyün yolunu.

Sormuş elma ağacına,

Ama yanıtı almak için hiç hali yokmuş.

Sormuş erik ağacına,

Ama yanıtı almak için hiç yer yokmuş midesinde.

Tam kaybolduğunu düşünürken,

Duymuş bir fısıltı.

Bakalım bulabilecek mi,

Bizim Obur Eşek,

Köyünün yolunu?