Kendimizi en çok başkalarından öğreniriz dersem, sanırım yanlış olmaz. Başkalarında beğenmediğimiz davranışlar çoğu kez bizim kendimize yakıştıramadıklarımızdır. Eleştirdiğimiz kişinin bize verdiği Sen hiç aynaya baktın mı? yanıtındaki derinliği görebiliyor musunuz? Bu yanıt bizi yüzleşmeye çağıran bir davet sayılmaz mı? Her aynaya bakma biraz yüzleşme içerir. Sessiz olarak kendimize sorduğumuz soru; muhtemelen Nasılım ben? Nasıl görünüyorum? şeklindedir. Kendisiyle yüzleşmeye cesaret edemeyenin aynalarla a

Mutluluklarımız da olacak, mutsuzluklarımız da. Önemli olan ikisini ayırt etmek ve dengeleyebilmek. İşin sırrı her şey de olduğu gibi dengede yatıyor. Hem neden mutlu olmayı önemseriz de, mutsuzluklarımız üzerinde çalışmak istemeyiz? Oysa mutluluklarımız, mutsuzluklarımızın içinden çıkacak. Mutsuzluğumuzu bastırmaktan, onu yok saymaktan, ondan kaçmaktan vazgeçip onu anlamaya çalışsak daha iyi olmaz mı? Mümkün müdür mutsuzluktan kaçmak? Mutsuzluktan kaçan hayattan kaçmış, kendinden kaçmış sayılmaz mı? Eğitim