Sonunda bağın olması gerektiği yere ulaştık. Üzüm bağı yerinde yoktu. Üzüm tevekleri yoktu. İncir ağaçları yoktu; incir kuşları yoktu. Bağın olduğu yer kocaman bir çam ormanı olmuştu. Ama ceviz ağacı orada duruyordu. Artık yaşlanmış, kurumaya yüz tutmuştu. Sanki bizi beklemişti bunca yıl. Belki de geldiklerinde burada bulunayım; yabancılık çekmesinler diye düşünmüştü. O ceviz ağacı da olmasa ne yapardık bilmem. Sonra uzun uzun baktık gökyüzüne. Artık gökyüzünde arıcık kuşları da yoktu. Belki de tüm bu yaşad

"Yeryüzünde bir yolcu olan insanın evi kalbidir. İnsanın yeryüzü yolculuğu aslında kendi evine varmak içindir. Bütün yolculuklar bir bakıma insanın kendi içine, kendi kalbine, kendi sılasına varmak için yapılır. Kalbin evi ise insanın ebedi sılası olan öte dünyadır. Bu yüzden evden her ayrılış bir gün geriye dönüşü başlangıcı, her yolculuk hem başlangıç hem de sondur. Bu kitapta anlatılan şehirlerin birçoğu kitabın adı gibi yarasını saklayan şehirlerdir. İstanbul, Ankara, Maraş ve Kudüs'e dair izlenimler Nu