Ayrılık vakti gelip çatana dek kendi derinliğini bilmez aşk. Gemisine binip on iki yıldır yaşadığı şehirden ayrılmak üzere olan El Mustafa, vedasında halkın yönelttiği sorular karşısında insana ve hayata dair konuşmaya başlar. Konuştukça bilgeliği dökülür sözlerine. Aşkın hakiki doğasına, hayatı paylaşmanın gerçek anlamına, evler, giysiler, işler gibi yaşamın görüntülerine ve çalışmak, cömertlik, akıl, dostluk gibi insan faziletlerine dair derin ve bilgelikle dolu fikirleri, Orphalese halkı ile buluşturur.

Yaşam, kalbinin şarkısını söyleyecek bir şarkıcı bulamadığında, zihnini konuşturacak bir filozof yaratır. Lübnan'ın küçük bir köyünde dünyaya gelen Halil Cibran hem doğduğu toprakları hem de zamanını aşmış bir sestir. Ona göre şiir yüreği büyüleyen bilgeliktir. Bilgelik akılda şarkı söyleyen şiirdir. Bu yüzden sevgiyi, aşkı, özgürlüğü, erdemi, neşeyi, kederi, zıtlıkları bilgelikle ve şiirsel bir dille anlatmıştır. Şairdir, ressamdır, yazardır, filozoftur ama hepsinden öte hayatın gerçek şarkısını söyleyen b

On iki sene boyunca kaldığı Orfales kentinden onu doğduğu adaya geri götürecek olan gemi kıyıya yanaştığında, Tanrı'nın seçkin ve sevgili kulu El Mustafa için artık gitme vakti gelmiştir. Ancak Orfales halkının bu bilgeden son bir dileği vardır. Onun aşk, evlilik, ölüm, din, hukuk, özgürlük ve yaşam gibi pek çok konuya dair verdiği derin anlamlı yanıtlar, aynı zamanda modern çağın mistik ve spiritüel rehberi kabul edilen bir şaheserin de habercisi olacaktır. Doğu'nun gizemini ve ruha dokunuşunu Batı'ya ust

Meczupluğumda hem özgürlük, hem de güvenlik buldum; yalnızlığın özgürlüğü ve anlaşılmaktan uzaklığın güvenliği, zira bizi anlayanlar, içimizde bir şeyi esir ederler. Halil Cibran'ın 1918'de yayımladığı İngilizce ilk eseri Meczup'ta, maskelerinden kurtulmuş özgür insanın hakikate ulaşma çabası anlatılır. Meczup, onu sıradan biri hâline getiren tüm bağlarından kurtulmuş, alelade olmayan, bir deli ya da ötekidir. İçine girdiği bu yeni dünyada adalet, erdem, bilgelik gibi kavramları kendi mistik diliyle yenide

On iki sene boyunca kaldığı Orfales kentinden onu doğduğu adaya geri götürecek olan gemi kıyıya yanaştığında, Tanrı'nın seçkin ve sevgili kulu El Mustafa için artık gitme vakti gelmiştir. Ancak Orfales halkının bu bilgeden son bir dileği vardır. Onun aşk, evlilik, ölüm, din, hukuk, özgürlük ve yaşam gibi pek çok konuya dair verdiği derin anlamlı yanıtlar, aynı zamanda modern çağın mistik ve spiritüel rehberi kabul edilen bir şaheserin de habercisi olcaktır. Doğu'nun gizemini ve ruha dokunuşunu Batı'ya usta

Doğunun Nietzsche'si olarak bilinen Lübnan asıllı filozof, şair ve ressam Halil Cibran, edebiyat dünyasında çok konuşulan pek çok esere imza atmıştır. Özellikle Ermiş adlı kitabı sayısız dile çevrilmiş, en çok okunan kitaplar arasında yerini almıştır. Biz de sizler için bu usta kalemin en sevilen eserlerini bir araya getirdik. Sevgiyi her şeyin üzerinde tutan Halil Cibran'ın, hakikati ararken kaleminden dökülen cümlelerini okurken gerçekten de sevginin kutsallığını tüm kalbinizle hissedeceksiniz. İşte siz

Halil Cibran'ın Ermiş kitabında kendi topraklarına dönmek üzere yola çıkan El Mustafa, Ermiş'in Bahçesi adlı eserde yuvasına ulaşır. Yokluğunda halkı ve müritleri onun bilgeliğine hasret kalmıştır. El Mustafa'nın yuvaya dönüşü, âdeta ruhunun kökenlerine kavuşması ve bilgelik aşkıyla çıktığı yolculuğun nihayete erişidir. Müritlerinin; zaman, doğa, yalnızlık, yaşam, ölüm gibi konulardaki sorularını bilgeliğinin verdiği ağırbaşlılıkla ele alır. El Mustafa'nın kendi şehrine gelerek anne ve babasının hayatta

Cibran ölümünden sonra yayımlanan Gezgin'de insana özgü duyguları, yanılgıları ve duraksamaları çözümlerken, tıpkı bir yol kavşağındaki tesadüfi karşılaşmalar gibi, her gün yaşadığımız sıradan olaylardan yola çıkar. Hayatın dünyevi yanlarından yüzyılların bilgeliğini damıtır. Sevgi, dostluk, ahlak, mutluluk, hüzün, güzellik, haz, emek, din, ölüm ve diğer temel meseleler üzerine kafa yoran bütün insanların ortak zenginliği olan ezeli ve ebedi bir bilgeliktir bu. Ancak Cibran'ın mutlu, doğru ve tatminli bir y

Ve hep böyle olmuştur ezelden beri, ayrılık vakti gelip çatıncaya kadar, sevgi kendi derinliklerini bilmez. Tam on iki sene boyunca Orphalese şehrinde bekleyen El Mustafa, gemisinin gelip kendisini doğduğu adaya götürmesinden önce bu halka yaşama dair öğütlerde bulunur. Aşk, yaşamak, mutluluk, çalışmak gibi insanı insan kılan pek çok soruyu yönelten halk, onlara yol gösteren bu kutsal kişiden ayrılmakta zorlanacaktır. Halil Cibran'ın doğduğu toprakların bütün o mistik havasını ve kaleminden dökülen büyülü

Cibran'ın 1912'de yayımlanan romanı Kırık Kanatlar, Arap dilinde yazılmış ilk romanlardan biridir aynı zamanda. Selma Karami'yle Cibran olduğu tahmin edilen genç adamın imkânsız aşkının hikâyesi, pastoral şiir tadında bir aşk itirafıdır. Cibran bu içe işleyen metinde, Arap edebiyatında ilk kez din adamlarının yozlaşması ve kadın hakları gibi toplumsal meselelere el atar. Doğulu kadının yüzyıllar boyu gelenek karşısındaki âcizliğine, eşya gibi oradan oraya sürüklenmesine yönelik eleştirel bir tavır ortaya ko

İnsan için tüm amaçlarını susuzluktan çatlamış dudaklara ve tüm yaşamı bir çeşmeye dönüştüren bir armağandan daha büyüğü yoktur kuşkusuz. Benim şerefim ve ödülüm işte bu armağanda yatıyor. Ne zaman içmek için çeşmeye gelsem, diri suyun kendisini susamış bulmamda Yıllar boyu kendisine yurt olan kentten ayrılırken, Ermişten geride bıraktığı halka hitap etmesi istenir. Kent halkı ona aşk, evlilik, suç, ölüm, güzellik ve daha pek çok konuda sorular yöneltir. Aldıkları karşılık, hoşgörü ve sevginin biçimlendirdi

Halil Cibran, gençlik döneminin ürünü ve sonraki yapıtlarının habercisi olan Meczup'ta, toplum önünde büründüğü maskelerden kurtulup gerçek benliğini kucaklamayı başaran insanoğlunu anlatır. Kendini her türlü yüzeysellikten arındırıp hakikatin peşine düşen, bu arayışın sonunda varış noktası yalnızlık ve özgürlük olan kişi, toplumun gözünde meczuptur. Cibran'ın kötülük, ikiyüzlülük, adaletsizlik, konformizm ve tamahkârlık karşısındaki eleştirel tutumu; bu dünyayla, burada sürdürdüğü varoluşla, yaşadığı zama

Cibran'ın en sevilen yapıtı Ermiş'in devamı olan Ermişin Bahçesi, yazarın ölümünden sonra, 1933'te yayımlandı. Ermiş'in sonunda on iki yılını geçirdiği Orphalese kentinden ayrılarak denize açılan El Mustafa, doğduğu adaya, annesiyle babasının ebedi uykularına daldıkları bahçeye döner. Uzun bir aradan sonra müritleriyle yeniden bir araya gelmiştir. Onlara ayrılıktan, yalnızlıktan, zamandan, insanla insanı, insanla doğayı birleştiren bağlardan söz eder. Sözlerinde mutlu ve aydınlık bir hayatın sırları gizlidi

Halil Cibran'ın zamanında küçük kâğıt parçalarına ve defterlerine karaladığı aforizma ve mesellerden oluşan bu küçük kitap, sanatçının parçalı bir otoportresini ortaya koyuyor. Ruhunun derinliklerinden gelen çarpıcı ve çağrışımlı imgelerle aşk, güzellik, doğa ve insanlık durumuna ilişkin bir türlü ifadesini bulamayıp suskunluğa gömülmüş olanı ifşa ediyor. Cibran'ın yetmiş yılı aşkın bir süre önce yayımlanmış yapıtları, bugün dünyanın dört bir yanındaki okurlara ulaşmayı sürdürüyor. Sözcüklerinin bütün coğra

Ulak Yayıncılık olarak, titiz bir çalışmayla Halil Cibran dizisini yayınlamaya devim ediyoruz. Halil Cibran'ın Aforizmalar'ı, O'nun derinliğini tam yansıtmasa da, bütünselliğini ortaya koyan bir eser. Halil Cibran bizden biri olmasına rağmen, bu ülkenin kitap okurlarının çok yakından tanıdığı bir yazar, filozof da değil. Aforizmaları okuduğunuzda, derin bir düşünceye dalmanız, bir dizi kültürel-sosyolojik tezi kafanızdan geçirmemeniz mümkün değil. Aforizmalar, aynı zamanda Halil Cibran'ın bizden biri olduğu

Çıkılamayan Yolculukların Dönüşü, Halil Cibran'ın eserlerinden özenle derlenmiş bir seçkidir. Üzüntülerimi kahkahalara değişmem asla. Unutkanlık, bir çeşit özgürlüktür.

Söylediklerimin yarısı anlamsız; fakat onları söylüyorum ki, öteki yarısı ulaşabilsin size. Sevinciniz de, kederiniz de büyük olduğu zaman dünya küçülür. diyen Halil Cibran, bütün alçakgönüllüğüne rağmen büyük şair ve aykırı bir filozof olmayı sürdürüyor.

Kavşakta rastladım ona. Bir harmani ve bir asadan başka bir şeyi yoktu. Yüzün­de bir hüzün örtüsü; selamlaştık. Evimi onurlandırın, misafirim olun. dedim ona. Benimle geldi. Karım ve çocuklarım ka­pıda karşıladılar bizi. Onlara gülümsedi. Onlar da hoşnut oldular bu Tanrı misa­firinden. Sonra hepimiz birlikte sofraya oturduk. Misafirin varlığı, merakla karışık bir mut­luluk veriyordu bize. Sessiz ve gizemli bi­riydi. Yemekten sonra ocak başında toplan­dık. Ve ben gezilerini, gezip dolaştığı yer­leri sordum

Yolculuk ettiğim günlerden birinde bir ada­da başı insana benzeyen, ayakları demirden olan koca bir yaratık gördüm, toprak yiyip deniz içi­yordu. Uzunca bir zaman onu uzaktan izledim. Sonra yanına yaklaşıp, Hiç doymayacak mısın, açlığın hiç dinmez, susuzluğun hiç geçmez mi? diye sordum. Ve bana şöyle cevap verdi, Evet, doydum, hayır, daha doğrusu yiyip içmekten yoruldum; ama yarın yiyecek toprak ve içecek deniz bula­mam diye korkuyorum.

Şeyh Abbas, Kuzey Lübnan'ın uzak bir köyünde insanların bir prens olarak gördükleri adamdı. Konağı, yoksul köy evleri arasında, cüceler arasında semirmiş, gürbüz bir dev gibiydi. Köy halkı yoksulluk ve sıkıntı içinde sürünürken, o, lüks içinde yaşıyordu. Köylüler ona itaat ediyor, çağırdığı zaman önünde eğilerek onu saygıyla dinliyor, bir dediğini iki et­miyorlardı. Aklın gücü, kendisine sözcü ve yorumcu olarak sanki onu seçmişti. Herkes onun öfkesinden korkar, güçlü bir rüzgârın önündeki kış yaprakları gib