Herkes bir kaçış noktası arar. En büyük acıyı, kendisinin çektiğini düşündüğü zamanlarda. Son bir umutla. Başka ruhlara ve başka bedenlere. Ya orada ölürler, ya da yaşamaya başlarlar... Günlerden bir gün. Dünyada zaman aniden durdu. Tüm canlı ve cansız varlıklar. İnsanlar, hayvanlar, ağaçta sallanan yapraklar, denizdeki dalgalar, gökyüzündeki bulutlar, okyanustaki balıklar, havadaki kuşlar, yerin altındaki solucanlar... Hepsi durdu. Ama durduklarını hiç kimse bilmedi. Bilmeyecekti. Şimdi, bir kişi bir düny

Dair'in hikayesi Ankara'dan İstanbul'a uzanan bir yolculuktur ve bu yolculuk aradaki kilometreden çok daha uzun sürmüştür. Anlamak ile ilgili dertler barındıran ben, anlatmak ile ilgili dertler de barındırmaya başladığımda Dair kapımı düzenli olarak yumruklamış ve en sonunda benim kapılarımı kırmıştır... Dair bir deneme kitabı, aynı zamanda Dair-Belki-Rağmen üçlemesinin ilk kitabıdır. Bugüne, düne, yarına, bana, sana, yaşama, yaşamın içeriğine dair yazılar karşılayacak sizi. İçeri girdiğinizde kendinize da

Felek; şiirlerin konularını yaşatmak için; yolu belirledi, yolcuya en zor yolu seçti... Şair; duyguları kuş oldu yüreğinden uçtu. Sözcük oldu kuş kanadıyla kağıda yazıldı. Kuşlar; giderken semada ve yüreklerde harf, harf şiirler yazdılar. Sonbaharda göçüp, ilkbaharda döndüler /dönemediler... Geldiler, aradıklarını bulamadılar... Yaşam; şair'in duygularını ve yüreğinden uçan şiir kuşlarını gökkuşağı rengine boyadı. Kukla; Felek hangi duyguyu istediyse kukla sadece onu yaşadı...

Kentin sabah serinliği, insanın içine işler, elini yüzünü dondurur. Ama o iki yüzlü havalara benzemez. Yani adamı dönekliği ile hemen hasta etmez. İçtendir. Sabah karanlığında serin. Öğleyin sımsıcak. Geceleri ayaz. Akşam yatarken öbür mahalleyi düşündü. Düşünde öbür mahallenin yamru yumru yollarında koşuyordu. Mezarlığın gerisinde ışık Akarbaşı yoluna dökülmüş, çizgi çizgi akarın sularında oynaşıyor, ışıkların arasından da bir sürü garip insanlar hayal gibi süzülüyorlardı. Hepsinin yüzünde yoksul bir sessi

Şiir yazmak kolay değildir. Şairim demek yürek ister. Kişi bu işin içine girmek istediği zaman anlar. Her insanın duyguları, düşünceleri, yaşam biçimi, etki alanları farklıdır. Bu duyguları doğrultusunda yol alır. Yorumlarını yapar, sonuçlarını kâğıda döker. Kendi tarzında şiirleştirir. Üşüyorumda iç dünyamı, sıkıntılarımı, mutluluklarımı, toplumsal isyanları, doğayı anlaşılır bir dille, imge kullanmadan anlatmaya çalıştım. Günlük olayları yakalayarak, geleceğe kalıt olsun istedim. Genelde somut sayılabilec

YALNIZLIK DİYALOGLARI YALNIZLIK ASLINDA İKİ KİŞİLİKTİR Bana neden şiir yazdığımı soruyorlar. Çünkü; Ezelde yaratılan ruhlar Yeryüzünde mutlaka eşini bulur. Kavuşursa AŞK olur. Kavuşamazsa ŞİİR. Ben kavuşamayanlardanım.

Bırakıp penceresini aralık Çıplak dallarımda ki son ümit Ah şakın, ah haylaz Yaparken geleceğe nanik Nokta koyup solgun sarısına Tavan arasında unutulan aşk Dinle içli şarkımı diyor; Anla eylülünü içimin Dokun üşümüş gülümseyişime İz düşümü fotoğraflarına hayatın Ne olursun... Yaz beni Yeniden... YAZAR HAKKINDA Ümit Öztürk Artvin Ardanuç doğumlu olan Ümit Öztürk, genç yaşlarından beri şiir ve edebiyatla iç içe yaşadı. Şiirleri pek çok dergide yayınlandı. Yaşamını sanata adayan şairin Birazı Unutulan is

Bir kapı açılır eski günlerden, fırlar içerden kan kırmızı aşk. Bir deli kız, Bir deli oğlan. Bütün yasaklar sıradan Bir kuzey rüzgârı, Bir mavi engin, Zamansız kaybolur bu deli sevda. Sonrası büyük şehir, Kalabalık, Kargaşa. Gün gelir külünü bile savurtur, Kalansa Yaşamın alnından öptüğü Yiğit bir ana. Esin Üçüncüoğlu

İnsanı hayatta aşk kadar ne besleyebilir? Aşk, resimlerimin çoğalma arzusundan doğan sonuçtur. Ben aşkın şahitlik etmediği bir tuvale çekici bir kadınmış gibi ne bakabilir ne de yalan söyleyebilirim. Bunu ilk benim hissetmem gerekli. Kendimi kandıramam. Sanat aşkın sonucudur. İşte bu yüzden benim güzelimdir ya da değil. -Devrim Erbil- Sevgilisinin spermlerini boyalarına katan ressam bir kadın bu sayede uluslararası üne sahip olursa! Bu Kırmızı Kadın sevgilisini olası kadın ressamlara kaptırmamak için hangi

Bir gün gelecek Güneş doğmayacak pencereme Salam okunacak minarede Belki birileri ağlayacak perişan odamın köşesinde