Sabahattin Ali'nin Kuyucaklı Yusuf adlı eseri bez ciltli kapakla Koridor Yayınları'nda! Sabahattin Ali'nin Aydın'da cezaevinde yatarken tanıştığı Yusuf'un yaşadıklarından yola çıkarak kaleme aldığı Kuyucaklı Yusuf ilk kez 1937'de basılmıştır. Adı ile okuyucusuna bir destan vadetmesine rağmen kahramanının tereddütlerinin ve zayıflıklarının aktarıldığı romanda, sadece Yusuf'un yaşamı ve duyguları değil, 1910'ların Anadolu'sundaki toplumsal yaşam da canlı bir şekilde anlatılmaktadır.

İyilik demek kimseye kötülüğü dokunmamak değil, kötülük yapacak cevheri içinde taşımamak demektir. Ellerimizle kirlettiğimiz benliğimizi kendimizden korumak için kaçarız aynaya bakmaktan, sanki o biz değiliz de içimizdeki şeytanmış gibi. Adım adım peşimizdedir oysaki... İyilik nerede biter, kötülük nerede başlar? Yaptıklarımızın mesuliyetini her zaman alabilir miyiz? Yoksa Sabahattin Ali'nin de belirttiği gibi, bütün sorumluluğu içimizdeki şeytana mı yükleriz? Sabahattin Ali, eserinde âdeta iyilikle kötülü

Sabahattin Ali, Kuyucaklı Yusuf adlı romanının kahramanı Kuyucaklı Yusuf'u 1931 yılında Aydın Cezaevi'nde kaldığı sırada tanımış, romanında da kişiye gerçek adıyla yer vermiştir. Roman kahramanı Kuyucaklı Yusuf, Nazilli'nin Kuyucak köyünde ailesi eşkıyalar tarafından öldürülen ve kimsesiz kalan bir çocuktur. Çağdaş bir adam olan Kuyucak Kaymakamı Salahattin Bey tarafından evlat edinilir ve Edremit'e getirilir. Edremit ve çevresi ise Sabahattin Ali'nin çocukluk yıllarının geçtiği yerlerdir. Bu bilgiler roman

Değirmen, Sabahattin Ali'nin yirmi bir ile yirmi yedi yaşları arasında yazdığı on altı öyküden ve üç bölümden oluşan kitabının adıdır. Kitabının ana teması sevgidir. Kitabının bir yerinde aşkı şöyle tarif etmektedir: Mavzer kurşunu gibi çarptığını yere serer. Sabahattin Ali, ilk bölümde her ne kadar sevgi ve aşkı işlese de aynı zamanda ikinci ve üçüncü bölümlerinde Bir Orman Hikâyesi'yle orman köylüsünü ve Kazlar öyküsüyle yoksul köylülerini anlatırken, Bir Firar ve Candarma Bekir'le mapusa düşmüş ya da düş

Değirmen Sabahattin Ali'nin ilk hikâye kitabıdır. Bu ilk denemeler arasında aşk tema olarak baskındır. Duygulu ve hayalci anlatımına temiz bir dil eşlik eder. Aynı zamanda gerçekçi, toplumcu bir tavır da sezilir. İnsanı ve doğayı içi içe belirleyen o güçlü anlatımın ilk örnekleri Değirmen'de belirmeye başlar. Sabahattin Ali (1907-1948) İstanbul Muallim Mektebi'ni 1928'de bitirdi. Yozgat'ta ortaokul öğretmenliği yaptıktan sonra Maarif Vekâleti'nin açtığı sınavı kazanarak 1928'de Almanya'ya gitti. İki yıl Po

Türk edebiyatının büyük isimlerinden Sabahattin Ali, hikâye ve romancılığımız için önem taşıyan eserler kaleme almış, bize Kürk Mantolu Madonna, Kuyucaklı Yusuf, İçimizdeki Şeytan gibi edebi miraslar bırakmıştır. Toplumcu gerçekçi edebiyatta öncü, trajik bir yaşam öyküsüne sahip yazarın az sayıda şiiri Dağlar ve Rüzgâr başlığı altında toplanmıştır. Yazınsal başarısını şiir türünde de sergileyen Sabahattin Ali, pek çok ünlü şarkıda dillerimize dolanan sözlerin sahibidir. Yazdığı şiirleri kendi beğenmese de,

Kürk Mantolu Madonna Fakat nihayet daha fazla dayanamadım ve kafamdan uzak tutmak istediğim hayal, yavaşça, sessiz sedasız gözlerimin önüne dikildi: Maria Puder, benim Kürk Mantolu Madonna'm, dudaklarının kenarındaki ince kıvrıntı ve siyah gözlerinin derin bakışlarıyla karşımda duruyordu. Yüzünde hiç dargınlık, sitem yoktu. Belki biraz hayret, fakat daha ziyade, alaka ve şefkatle bana bakıyordu. Halbuki bende onun bakışlarını karşılayacak cesaret yoktu. On sene, tam on sene, zavallı ruhumun bütün kırgınlığ

Aşkını candan duymuşum Canım yoluna koymuşum Tam dokuz yaşındaymışım Dünyaya geldiğin zaman. Kimbilir nasıl güzeldin, Göklerden yere süzüldün Benim alnıma yazıldın Dünyaya geldiğin zaman. Dağlar ve Rüzgar, Kurbağanın Serenadı ve öteki şiirler...

İçimizdeki Şeytan'ın Ömer, Macide ve Bedri'sinin bugün de aramızda olduklarını söylemek yanlış olmaz. Balıkesir'de kendi kendisini yetiştirmeyi bilmiş, gerçeği söylemekten caymayan Macide; Macide'ye rastlayana kadar alıştığı düşünmesiz, iradesiz ve bir avuç sahte aydının elinde savrulan yaşamında şeytanla ortaklığını ilan edip duran Ömer ve bu ikilinin imkânsız aşkının koruyuculuğuna soyunmuş, şefkatli, güvenilir dost Bedri. Kimi zaman dışarıdan kimi zaman içeriden konuşarak bir arada kalmaya çabalıyorlar.

Sabahattin Ali Kuyucaklı Yusuf 'ta bir Anadolu kasabasını, bütün insani ve sosyal gerçekliğiyle verir: Soylu insanlarıyla, bayağı insanlarıyla; sevgilerle, nefretlerle; umutla umutsuzlukla... (...) Okuduğum Türk romanları içinde ayrıntıların en mükemmel, en ustaca kullanıldığı romanlardan biri. O pek önemsizmiş gibi görünen küçük küçük ayrıntılar romana tam bir somutluk kazandırıyor; romandaki dünya, çerçevesini kırıp dışarıya fırlıyor, sizin dünyanıza karışıyor. -Fethi Naci Nazilli'de başlayan ve Edremit'e

Kürk Mantolu Madonna'da Sabahattin Ali gözlerini çevirmenlik yapan bir memurun yaşamına çevirir. Havran'da doğup büyüyen Raif Efendi sonunda sanat okumaya karar verir ve kasabasından ayrılır. Önce İstanbul'a, oradan Berlin'e kadar uzaklaşır. Kendini bildi bileli düşünceleri dilsizdir; ya konuşmaya değer bulmaz ya da paylaşmaya sevk edecek bir başkasıyla karşılaşmamıştır. Sonunda Berlin'de karşısına çıkan Maria Puder bu sessizliğin bozulmasını sağlar. Raif Efendi yalnızlığından silkinir ve bu tatlı sevdaya b

Edebiyatımızda öykücülüğü, daha çok da romancılığı ile tanınıp bilinen Sabahattin Ali, yazı yaşamına şiirle başlamıştır. Sabahattin Ali'nin haksızlığa katlanamayan karakteri, kendisini en yoğun biçimde şiirlerinde ortaya koymuş, ölümünden yıllar sonra bestelenen birçok şiiri farklı kuşaklardan insanları sevdalı insancıllığı çevresinde birleştirmiştir. Onun yolu dağlara çıkan, deli rüzgârlara yarenlik eden coşkulu şiirlerinde de, aşk acısıyla, elemle, kederle yazılmış hüzünlü dizelerinde de halk şiirinin sıc

Göreceksiniz ya, ben dünyadan ziyade kafamın içinde yaşayan bir insanım... Hakiki hayatım benim için can sıkıcı bir rüyadan başka bir şey değildir... Sabahattin Ali Yaşamak nefes almayı gerektirir, nefes nefese geçen bir aşk üzerine yazılmış bu romanda ise nefes almak, yaşamak için yeterli değildir. Bazen sizi görmeyen gözlere dalmak, yalnızca sizin duyacağınız sözlere kulak vermek ve aşkı hayallerinizde yaşamak, aşkların en gerçeğine bir adım daha yaklaşmaktır. Aşk, yaşanılan mı, yoksa yaşatılan mıdır? A

İşte adaşım, sana seven bir Çingene'nin hikâyesi. Çiçeklerin açtığı mevsimde, senin kollarına yaslanan ve çiçekler kadar güzel kokan bir vücutla uzak su kenarlarında oturmak ve öpüşmek, yoruluncaya kadar öpüşmek hoş şeydir... Seni gördüğü zaman zalimce başını çeviren mağrur bir dilberin kapısı önünde ve ay ışığı altında sabaha kadar dolaşmak, bunu candan arkadaşlara ağlayarak anlatmak, -söz aramızda- gene hoş şeydir. Fakat sevgili bir vücutta bulunmayan bir şeyi kendisinde taşımaya tahammül etmeyerek onu k

unun üzerine halk, beyinsiz, dilsiz, gözsüz kelleleriyle dağılmak üzereyken, aralarında canından bezmiş biri, 'Böyle başın da bana lüzumu yok!' diyerek, boynuzundan tuttuğu kelleyi fırlatıvermiş. İşte o zaman herkesin şaştığı bir şey olmuş; hızla gidip sırça köşke çarpan kelle orada 'Şangır!..' diye koskocaman bir gedik açmış. Halk her şeyden sağlam, hiçbir zaman yıkılmaz, kırılmaz bildiği o koskoca sırça köşkün bu kadar çürük olduğunu görünce, elindeki kelleleri birbiri arkasına ona fırlatmaya başlamış, gö

Hâlbuki altmışlık kadın, kağnıdan yayılan ağır koku ile sersemlemiş, sendeleye sendeleye yürüyor, bazen birdenbire hızlanan öküzlerin yanında gitmeye çabalıyordu. Yavaş yavaş ayakları sürüklenmeye, ağlamaktan, içine akıta akıta ağlamaktan daralan göğsü nefes alamamaya başladı. Kağnının kenarına tutunarak biraz daha yürüdü. Ayakları birbirine dolaşıyordu. Öküzlere 'oooha' diye bağırmak istedi, sesi boğazından çıkmadı; elleri kağnıdan kurtuldu, yere yuvarlandı, tozların içinde tekrar ayağa kalkarak koştu. Kar

Bir kebapçıda karnımızı doyurduk ve bu esnada hemen hemen hiçbir şey konuşmadık. Onu kandırmaya imkân yoktu. 'Seni çağırıp zahmet verdik, affedersin!' de denilemezdi. Ben bunları düşünürken kebapçıdan çıktık. Ali bir şey söylemek ister gibi birkaç kere yutkundu ve boynunu bükerek, 'Sizi mahcup çıkardım, beyim, sakın kusura kalmayın!' dedi. Sonra, hayret edilecek bir şeyden bahsediyormuş gibi, gözlerini hafifçe açarak ilave etti: 'Ben o odada bir türlü sesimi bulamadım!' Ve yanımızdan ayrılıp gitti. Ertesi s

Ertesi sabah, köyün ıslak damlarını ve taze ekilmiş tarlaları buğulandıran bir güneş altında, arabalar yeniden koşuldu, atlar yeniden eyerlendi, şehirden getirilen fayton, gelin evinin önüne çekildi. Yüzünü örten kalın duvağın altında boyuna gözlerini silen kısa boylu bir kızcağız, iki tarafa tutulan çarşafların arasından hızla geçerek faytona, Yakup Ağa'nın şişman karısı ile görümcesinin arasına oturdu. Gelin arabasının, başlarına çevreler bağlanmış atları davuldan ürkerek tepindi. Bir sürü çocuk, yalınaya

Bize bu topraklar üzerinde görünmeyen, gösterilmeyen, ötelere itilen bambaşka hayatlar yaşandığını, bu hayatların var ve gerçek olduğunu temiz dupduru bir dille anlatan Sabahattin Ali, edebiyatımızın ilk gerçekçi, devrimci, halkçı yazarlarındandır. Kendi ifadesiyle, onun öykülerinde hep açlar, çıplaklar, dertliler; geceleri gazete satıp izmarit toplayan serseri çocuklar; bir karış toprak, bir bakraç su için birbirlerini öldürenler; cezaevlerinde ruhları kemirile kemirile eriyip gidenler; doktor parasına güç