Her yazarın içinde az ya da çok bir yer yaratma, bütün yerleri geride bırakıp yazıya yerleşme isteği vardır. Bir yazınsal vatan: Bu taşlı toprağı ben yarattım, bu geniş bozkırı, bu yeşil tepeleri, bu zirveleri karla kaplı dağı ben yarattım. Dağda yanan ateş, ateşin başında toplanmış insanlar, insanların dinlediği hikâyeler benim eserim. Ama sadece bir yazı olanağından değil, bir yaşam olanağından da söz eden bir yazarın yazınsal yurda rahatça yerleşmesini beklemek safdillik olurdu. İkinci Hayat'ta yer duyg

Parçalara bölüp indirgeyerek düşünmenin ve eylemenin sınırına geldik sayılır. Bu hızla üremeye ve tüketmeye devam etmemiz artık olanaklı görünmüyor. Kendimize, çevremize duyduğumuz derin yabancılaşma nedeniyle neredeyse delilik sınırında yaşıyoruz. Oysa, kadim öğretilerin, kutsal metinlerin anlattığı Birlik, felsefe tarafından sınandı. Bahsedilen Birlik'e ulaşan her bireyin bir özbilinç varlığı olarak, duyguda sevgi, hazda kutsanmışlık yaşadığı sonucuna vardı felsefe. Evrenimizin, hem hologram hem de bilinç

Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne güz, ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte... İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık. İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini, birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine. Ardında dünyalar ışıyan camlar dururken duvarlara dalıp dalıp gitmesi. Türküsünü söyleyecek kimsesi kalmamak ayrılık. Ödünç sesle konuşan bir kalabalık içinde kendi sesiyle silinmek. Birdenbire büyümesi,

Eskiden romanların sonuna Bitti, Son gibi notlar düşülürdü. Bu, daha çok, olay aktaran, serüven aktaran romanlar için geçerli. Okur da buna alışmış, romanın sonunda Bittiyi göremeyince son sayfaların kopup yittiği duygusuna kapılırmış. Hayat gibi romanın da biten değil, süren bir şey olduğunu anlayan romancı, son sayfasından Bitti, Son uyarısını kaldırıyor. Adalet Ağaoğlu Karşılaşmalarda hem okurlarıyla hem kendisiyle karşılaşıyor, karşı karşıya kalıyor, karşı duruyor: Dergi ve gazete yazılarıyla, deneme

Başlık dikkatini çekti kitabı aldın eline. Ne var ne yok diye incelemeye başladın. Hazır incelemişken sayfaların arasında dolaş biraz. Kardeşim; seni tanımıyorum ama dertlerimin bir kısmını bu iki kapak arasında seninle paylaşıp bir nebze de olsa derdime ortak etmek istiyorum. Merak etme aşk acısı falan çekmiyorum. :) Ee seni daha fazla tutmayayım madem baktın; madem buraya kadar geldin, gir içeri fena şeyler oluyor :)

Sen sadece geçmişini al ve bize gel. Kapı açık. Zor zamanlardan geçiyorsun. Yarın karanlık, göremiyorsun. Yine de bu keyifsiz, düşük bütçeli günlerde göğe uzanan hayaller besliyorsun. Ne güzel. Hayat zaten böyledir, boş ver. Sen sadece geçmişini al ve bize gel. Kapı açık. Yere iki minder atarız, bir de çay koyarız en demlisinden. Hem dolapta çokomel de var. Olmaz mı?

Mutluluklarımız da olacak, mutsuzluklarımız da. Önemli olan ikisini ayırt etmek ve dengeleyebilmek. İşin sırrı her şey de olduğu gibi dengede yatıyor. Hem neden mutlu olmayı önemseriz de, mutsuzluklarımız üzerinde çalışmak istemeyiz? Oysa mutluluklarımız, mutsuzluklarımızın içinden çıkacak. Mutsuzluğumuzu bastırmaktan, onu yok saymaktan, ondan kaçmaktan vazgeçip onu anlamaya çalışsak daha iyi olmaz mı? Mümkün müdür mutsuzluktan kaçmak? Mutsuzluktan kaçan hayattan kaçmış, kendinden kaçmış sayılmaz mı? Eğitim

Arka Kapak Yazısı : Başına kötü şeyler gelmemiş gibi davran demiyorum. Acını dibine kadar yaşa. Ama defalarca söyledim; hayatına devam etmek zorunda olduğunu lütfen unutma. Sınıfta kalmadın sen bu hayat okulunda! O kişi sınıfta kaldı! Vicdan sınıfında! Merhamet sınıfında! İnsanlık sınıfında! Hepimiz insan olmanın gereklerini sonuna kadar yaşıyoruz; seviyoruz, ayrı düşüyoruz, özlüyoruz. Bazen mutlu oluyoruz, bazense hüzünlere boğuluyoruz. Pek çok kişi dokunuyor hayatlarımıza; kimisi kırıp döküyor, kimi ise o

Hayattaki tek sınavınız kendinizsiniz. Ne pahasına olursa olsun birilerine sırf kendinizi hatırlatmak için yorulmayın. Biliyorum, sevmese de vazgeçemiyorsunuz ondan. Ama şunu da bilin ki, bir daha hiç kimsenin sizin gibi sevmeyeceğini bile bile vazgeçti sizden. Bakın her şey unutulur ama bu unutulmaz! İntikam alma konusuna gelince; gerçekten sevenin âhı tutar! Allah, herkesten daha yaratıcı. Ona bırakın. O gitti, bitti diye üzülüyorsunuz. Ama ya Allah onu hak etmediği kalpten çıkardıysa? Büyük imtihanlar gü

Gönlünüze aldığınız, gönlünüzü almayı bilsin. Sevdanız eksilenlerden değil, giderek artanlardan olsun. Azalan sevgi mezara bile çiçek bıraktırmaz çünkü. Vicdan rahatlığına önem veren insanlara denk gelesin. O kadar önemli ki bu kadar gamsızlık varken. Bu cümlem onu ne kadar yaralar? diye bir an olsun düşünmek yerine ağzına geleni hiç çekinmeden söylen insanların bol olduğu bir coğrafyada, cümlelerini seçerek konuşan insanlara denk gelesin. Kalbini kırmak yerine, onun değerini bilen, o kalpte güzel bir yer

Okumanın Tarihi, Geceleyin Kütüphane ve Hayali Yerler Sözlüğü gibi kitaplarıyla tanıdığımız Alberto Manguel, yeni kitabı Efsanevi Yaratıklar'da okurlarını mitolojiden, dinler tarihinden, edebiyattan ve popüler kültürden karakterlerle dolu bir gezintiye çıkarıyor. Bu kişisel koleksiyonda Drakula ile Kırmızı Başlıklı Kız, Şeytan ile Superman, Sinbad ile Kaptan Nemo, Karagöz ve Hacivat ile Quasimodo yan yana geliyor. Ortak insanlık mirasımızın en kıymetli parçalarından birinin, hikâyelerin coğrafyasında ikamet

Belki de, benim kalbim terkedilmiş bir tek odalı evin açık unutulmuş penceresiydi. Orada hasret rüzgârları esip durdu tek yönlü olarak sana doğru... Belki de senin kalbin açık unutulmuş ve sürekli gıcırdayan bir kapıydı. Penceremden esen hasret rüzgârları kapının açık olduğunu gördü cereyan yaptı. Fakat hava değişimi fena sarsmıştı yüreğimi. Pencereyi ebediyen kapadım artık. Kabullenmem gereken son cümlem ile benimsedim; Kendime Sarılır Donarım... Gökhan Sarak kabına sığmayan coşkun heyecanı, keskin zekâ

Édouard Levé bu eserinde hiçbir gizlisi saklısı olmadan tüm benliğini okura açıyor. Hatta diyebiliriz ki, samimiyet mefhumunu da aşarak okur karşısında sahiden çırılçıplak kalıyor. Okuru yer yer kendisiyle özdeşleştiren, yer yer kıskandıran, utandıran, kızdıran bir üslup var karşımızda. Nefes almadan yazılan, cümleleri akla geldiği gibi sıralanan, gerçeklikle kurmacanın iç içe geçtiği Otoportre, tıpkı yazıldığı şekilde okunmaya davetiye çıkarıyor. Daha da önemlisi, Levé'i İntihar'ı yazmaya ve yazdığını yaşa

Savaşa, devlete, düzene, sisteme, aileye, şiddete, ahlaka, mülkiyete karşı, kadına, hayvana, aşka, cinselliğe, sokağa, isyana dair, öfkeli, gözüpek, cüretkâr, kışkırtıcı, kafa karıştırıcı, yoldan çıkarıcı, sorgulatan ve aykırı düşünceler...

Karların arasından çıkarılıp, battaniyeye sarılıp annemin kucağına veriliyorum. Zaman zaman bu sahneler tekrarlanmış maalesef. Öte yandan hava buz gibi olsa da kalplerde sıcak dostluklar da kurulurdu küçük yerlerde. Yoksa çekilmez olur bu çileler. Tam oraya alışacakken iki sene sonra gene babam Toparlanın gidiyoruz, der, dostluklar da yarım kalırdı. Okuyacağınız kitap sadece bir özyaşamöyküsü değil, bir şeye umutla bağlanmanın anlatısıdır. Hayata bir tutkunun eşiğinden bakanlar için acı tatlı onca şey, hat

İlk kez yayımlandığı 1983´ten günümüze defalarca baskı yapmış ve okurla kurduğu yapıcı ilişkiyi kanıtlamış olan bu kitabında Engin Geçtan insan olmanın ikilemini şöyle anlatır: Çağdaş toplumlar kendine özgü bir olguyu da birlikte getirmiştir. İnsan eskisinden çok daha fazla sayıda insanla, çok daha kısa süreli, daha yüzeysel ilişkiler kurma eğilimindedir. Bu, soğuk bir günde karşılaşan bir grup kirpinin öyküsüne benzer. Kirpiler ısınabilmek için birbirlerine sokulurlar, ama dikenleri birbirine batar. Birbir

Kur'an oku, sen de dirilirsin. Ekmeksiz kalmaktan korkma, kitapsız kalmaktan kork. Düşünmeyen kafalar güdülmeye mahkumdur. Midesini çalıştıranlar geçici, beyinlerini çalıştıranlar ebedi yaşarlar. Hiçbir şeyi istismar etme, dinini asla! Dünyaya bıraktığın eserler kadar yaşarsın. Paylaşmak, Müslümanlığın yarısıdır. Kötü örnekleri yok edelim ki, kimse kötülük için model bulamasın. Hocalarından not değil dua almaya bak. Yaratıldığın gibi temiz yaşa, yaşadığın gibi öl. Benliğini aş, toplumla bütünleş. Kalbini te

Toplumumuzun bugün en çok muhtaç olduğu şey sevgidir. Sevgisiz bir toplumun bir birine kenetlenmesi, güç birliği ederek kardeş olması, huzur bulması mümkün değildir. Cahiliye döneminin tam tersine, Medine'deki ilk İslam toplumunda sevginin zirvede olduğunu, insanların tek bir vücut gibi şekillendiklerini görmekteyiz. Atalarımızda medeniyetlerini sevgi üzerinde kurmuşlar, nesillerini sevgi hamuru ile yoğurarak yetiştirmişlerdir. Buna paralel olarak da toplumun her türlü fedakarlığa hazır hale geldiğini görme

Aşk lezzetli bir çiçektir, fakat insanın onu yetiştiği korkutucu uçurumdan toplayacak cesareti olmalıdır. Salzburg'un tuz yataklarından birine kışın çıplak kalmış bir ağaç dalı, terk edilmiş alanlarından birine atılır. Tuz yatağının derinliklerinde gömülü kaldığı zaman boyunca ağaç dalı muhteşem güzellikteki kristallerle kaplanmış halde bulunur. Dal tanınmayacak hale gelene kadar en küçük yaprağın bile üzeri bütün evreni dolduracak kadar çok ışıltıyla bezenmiş bir hal alır. Stendhal kristalleşmeyi yalnızca

Uygarlıkların Batışı, doğup büyüdüğü Lübnan'ın çokkültürlülüğünden beslenen ve bunun önemini her zaman dile getiren Amin Maalouf'un Kimlikler ve Çivisi Çıkmış Dünya ile başladığı düşünce serüveninde en karamsar durak. Buzdağını gördüğü halde ilerlemeye devam eden insanlık gemisi için bir taziye. Her ne kadar hâlâ süper güç olarak anılsa da ahlaki inandırıcılığını kaybetmekte olan Amerika; çağımızın en umut verici projelerinden biri olarak sınırları kaldırmayı amaçlayan, ancak bugün parçalanmanın eşiğine gel