iki çizgiyle kapatılır öfkeler alır mutsuzluktan uçurur aşkla bakan ışıklı gözler

Topladım tüm kül kırıntılarımı, Biraz hüzün biraz yüzün var heybemde. Ama, en çok yüzüme hüznün zehir saçıyor. Batarken güneşi kıymet bilmeyenlerin Ben güneşe şiirler ekiyorken dağ gibi Güneş, benden kaçıyor... Sonrasında Sükutuna küllerin, Güllerin en senini ektim de yara gibi, Çıbanca büyüttüm sen denilen nimeti... Ve kopup düşerken kalbinden adım Sararmış bir yaprak gibi, Keşke, topraıında humus olsaydım... (( şair ) ( simin ))

Boynumdaki şiir tasmasını kıracağım. Kıracağım şiirin ince bileğini. Boynumdaki şiir tasmasını kıracağım. Kıracağım şiirin ince bileğini.

Batı dillerinin çoğunda mısraın mukabilinde kullanılan kelime, aynı zamanda âyeti de karşılar; çünki, Hak kelâmı şiire benzer. Daha doğru bir söyleyişle, şiir nüzûl edeni taklide çalışır. Şair, bir yandan en yüce kelâmı örnek alarak şiir düzmeye, diğer yandan da onun kalbindeki yerini ifadeye uğraşır. Bu yüzdendir ki, şairin ledünniyat ile münasebeti bizimkine benzemez. Şair Mevlâyı zikrin, onu tefekkürün, ona taabbüdün, ona rabtolmanın en kestirme yolu diye şiiri gördükçe, yavaş yavaş kristalize olur ve

YALNIZLIK DİYALOGLARI YALNIZLIK ASLINDA İKİ KİŞİLİKTİR Bana neden şiir yazdığımı soruyorlar. Çünkü; Ezelde yaratılan ruhlar Yeryüzünde mutlaka eşini bulur. Kavuşursa AŞK olur. Kavuşamazsa ŞİİR. Ben kavuşamayanlardanım.

Hamlet İsahanlıyı pek çok bilim adamlarından ayıran önemli bir özellik daha var.O, modern bilimin, uzmanlık denen ve insanı dar bir alana sıkıştırarak adeta hapseden küçük havuzundan çıkarak, çok yönlü düşünme biçimi ve dil,edebiyat,felsefe,gibi sosyal bilimleri keşfetme beceri sayesinde, şair kimliğiyle şiirin engin okyonuslara dalabilen nadir bilim adamlarından biridir

Burası sebepsiz hüzünler sultanlığı Kül burada her şey; aşk, bilgi ve keşif Zaman şu an ve mekân şu nokta Gelir geçer sultanlık hafif ve gözyaşlarıyla Burası sebepsiz hüzünler sultanlığı Yok burada gözlem, deney ortamları ve varsayım Hipotezler, büyük teoriler, hatta bilimsel yasa Ülkem; laboratuarda sıkıştırılmış kahkaha

20. yüzyıl Türk edebiyatının milletimiz tarafından en çok sevilen şairi Mehmet Akif, en çok okunan şiir kitabı da Safahat olmuştur. Bununla beraber, günümüzün Türkçesiyle bu kitabın dili arasında büyük bir farklılaşmanın ortaya çıktığı da bir gerçekliktir. Bugün aydın tabakanın veya Akif'in çok değer verdiği gençlik kitlesinin Safahat'ı layıkıyla anlaması oldukça zorlaşmıştır. Buna, bir şairin şiir dünyasına girmenin bilinen zorlukları da eklenince Safahat'ı günümüzün okuruna bugünün Türkçesiyle sunmanın

Günden güne kuraklaşan şiir coğrafyamızda, dikkat çeken yeteneği ve bu yeteneğe şekil veren zekâ dolu üslubuyla, umut veren bir kalem Serkan Yılmaz. Keşkeler Kenti, genç şairin, çoğu ilk kitabın aksine, son derece olgun bir anlatımla okurlarına merhaba dediği ilk kitabı. Karina Yayınevi olarak, önümüzdeki yıllarda adından sıkça söz edilecek olan şairimizin bu ilk kitabını okurlarımızla paylaşmaktan büyük mutluluk duyuyoruz. saçlarının birazı omuzlarına,birazı denize dökülüyor. İçimden ahlar geçiyor,mavi ah

Ölüm Meleği Gözyaşlarına tanık oldum bulutların Topraklar ısındı, yere indi masum gökler Kör tünellerin karanlığını boğdu beyaz ışıklar Açıldı kutsal kapılar cehennem alevleri göründü Görünmeyen bir el çekip götürdü beni Ecinnileri kovalıyordu kartopu güvercinler El açmıştı milyarlarca yıldız dualara Sesler yankılandı yalçın sıra dağlarda Sıcak sabahları olmayacak günlerin Güneş tutuklu kaldı Tanrı katında Bir adım uzağında bekleyen ecel Fener alayları gibi cehennem yalazlarında Kaybolup gidiyor kimliği meç

Umay Umay'ın tamamen kendisi tarafından seçilen grafikler hiç kurulmamış dizelerine eşlik ediyor, cümlelerin çizgilere dönüşümü gerçekten inanılmaz bir uyum sergiliyor. Çok amaçlı bir Umay Umay nesnesine dönüşen bir eser var karşımızda, duvara asmaktan defter olarak kullanmaya açılan yeni tümceler, yeni çizimler Erol Egemen'in nefes kesen tasarımıyla.

bu kenti ikiye böldüler, seni sınırıma yerleştirdim dikenli teller çiçek açtı göz göz öte yanda: mimoza . tomurcuğa oturmayalım, beklesinler çiçek açmamızı bahar da şaşırsın kalleşliğimize gözleri: mahmur . cenneti vaat etme bana geceye girerken cennetinde yaşat sen beni dalımda: zeymuran

Tecrübe kavramı, estetik tecrübenin niteliği ve şiir tecrübesinin ne olduğu meselesi üzerine teorik çözümlemeleri içeren Huzursuz Dünyada Şiir, on bir denemeden oluşuyor. Kitap, eserin teorik gövdesini yüklenmiş bir edebi deneme olan "Tecrübe Kavramı,Estetik Tecrübe ve Modernist Şiir" ile açılıyor. Sonraki üç yazıda şiir tecrübesinin manevi iklimi, kültürün endüstrileştiği toplumda şiir tecrübesinin durumu ve şiir okuma tecrübesi inceleniyor. İlk üç yazıyı, şiir tecrübesini poetikalar, şairlerin tutumları v

Suskun bir resim yazıyorum sana karşı, Sonra bir şiir çiziyorum, mısraları ötekilerden farklı. Her şey tersyüz oldu belki de Ayaklarımla rüya görüyorum, Ellerimle sana koşuyorum... Sensizliğin ertesinde kapı dar gelince, Pencereden giriyorum bahçeye... Her şey tersyüz oluyor sen yokken. Kafam karışık... Ağaca çıkıp domates topluyorum, Saksıda besliyorum güvercinleri, sana benden haber getirsin diye... Bir çığlık kadar susuyorum, Bir sessizlik kadar bağırıyorum, bendeki Sen'e... Duvarıma uzanıyoru

Tutuklu elim, Bir ıslak imzada kaldım. Anlasam anlatamam, Konuşsam duvarlara, Yanıt alamam. Dipte, en dipte ve kaçıştayken, Bir ıslak imzada kaldım. Nedensiz ve niçinsiz, Anlasam anlatamam. Demek de zor çöz beni, Bir şarkı olsam hani, Mırıldanırdın beni!...

Ya dünya rayından çıkmış Ya bende var bir sorun. Gözüme batıyor bakkalın çırağına bağırışı, Etraftaki yeşil otlara bakmak istemiyorum. Beni yolumdan alıkoyacak her şeye karşıyım, Biliyorum, biliyorum ki istediğim hoş değil; Sözde hürriyetperverler de kızacaklardır bana. Ama görmek istemiyorum yeşil çimenleri, Baba bana at gözlüğü alsana...

Renkler ölürken, şehirler ve kalpler taşlaşırken, her şey o kadar siyah beyazlaşırken -ki bu güzel- bir şeyler söylemek gerekti. Duvarlardan gelen sesler o kadar alçaktı ki, en az insanoğlu kadar alçak, sesleri duymak için gözlerimizi kısıp baştan aşağıya dikkat kesilmemiz lazımdı. Bunu bir süre yaptım; alnımdaki damarlar belirginleşinceye değin, düşünceler duvarları yumruklatacak kadar ağırlaşıncaya değin... İnanabilecek bir şey kalmış olmalıydı bütün bu karanlığın, nefretin arasında. Bütün duygular çizgi

Gözlerin sisli bir dünyaydı, camın arkasından bakarken. Belki de kasvetli bir sonbahardı, cama buğusunu bırakan. Parmak uçlarımda gizli bir rüyaydı sana dokunabilme isteği. Büyülü bir düşe bakar gibi seni son kez gören gözlerim, biliyordu aslında, bu en son vedaydı